,,Niets heeft me hierop voorbereid. Ik zag zijn overlijden drie maanden aankomen, maar dat het zó zou zijn…!” Ina van der Beek heeft begrip voor mensen die onhandig reageren of weinig troost kunnen bieden: ,,Ook zij hebben geen idee hoe dit is, dat besef ik nu.” Ina is een van de 40.000 vrouwen en bijna 20.000 mannen die jaarlijks hun partner verliezen. Wat geeft hun troost en helpt hen om hun leven weer op te pakken?
Onze boekenrecensent Ina van der Beek (68) verloor haar man een halfjaar geleden aan alvleesklierkanker. ,,Ik dacht dat het leven gewoon verder zou gaan, maar dan zonder hem – op zich al zwaar genoeg. Maar zo is het niet: alles is anders. Ik moet het leven opnieuw uitvinden. Mijn leven, relaties, vakanties, dagelijkse routines… Hoe snoei ik de vlinderstruik? Hoe moet het nu financieel? Het is een rollercoaster”
,,Mijn kinderen hielpen me enorm, ook zij hebben een verlies geleden. Maar zij hebben ook hun eigen leven. Ik kreeg veel kaarten, mailtjes, berichtjes… hartverwarmend! Alleen blijft dat niet doorgaan. Er zijn zeker mensen die wel aan mij blijven denken, dat doet me goed.”
Troostpleister
Het blijkt moeilijk te zijn voor omstanders om iemand te troosten die rouwt om een dierbare. Er is veel ongemak. ‘We zijn allemaal bang om het verkeerde te zeggen’, schrijft Joke Verweerd in haar boek Troostpleister over verdriet, verlies en veerkracht. ‘Dat zorgt soms voor een mond vol tanden of voor onhandig gebabbel, dat je daarna wilt rechttrekken, waarmee je het vaak nog erger maakt dan het is.’
Er is geen perfecte manier van troosten. Dit hangt ook af van wat voor band je hebt met de rouwende. Bovendien is het beleven van verdriet heel persoonlijk. Dat maakt het voor omstanders nog lastiger.
Fijn als er iemand luistert
Voor Ina verschilt zelfs per dag of een troostend woord haar helpt of niet. ,,Omdat mijn verdriet in golven gaat; het is elke dag anders. Mijn grootste tip is daarom: vráág wat helpend is voor iemand, en luister er ook goed naar. Sowieso is het heel fijn als iemand echt luistert. Het is kostbaar om te kunnen delen, als iemand werkelijk de tijd voor me neemt.”
Do’s:
- Wees trouw, stuur nog eens een kaartje of berichtje.
- Neem initiatief. Iemand met verdriet is daar vaak te moe voor.
- Maak een klein gebaar: even bellen, een kaartje, een maaltijd.
- Vraag en luister naar de behoefte van de rouwende.
- Voor jezelf: gun jezelf de tijd. Niet: ‘Ik moet dit nu wel weer kunnen.’
Don’ts:
- Geef geen goedbedoelde oplossingen waar de rouwende niet aan toe is.
- Vertel geen eigen verhalen, bijvoorbeeld over een nicht.
- Doe geen vage uitnodiging als ‘je mag altijd bellen’. Doe een concreet voorstel.
- Probeer het niet ‘goed’ te doen, maar laat betrokkenheid blijken.
Tekst: Ineke Zuidhof
Beeld: Ivan Samkov, pexels
Lees ook: Help een ander na verlies: 10 inspirerende adviezen
Dit artikel is een ingekorte versie van het achtergrondverhaal in Elisabeth Magazine No. 13-2022 over alleen verder gaan na het verlies van een partner. Wil je graag op de hoogte blijven en alle artikelen uit ons magazine lezen? Kijk dan hier: Kies jouw Elisabeth abonnement.