Mariëtte Mol (47) uit Voorschoten is theoloog én kroegbaas. Beide functies ziet ze als haar roeping. Ze voert vaak de mooiste gesprekken terwijl ze een pilsje tapt of een dienblad in haar handen heeft. Ook preekt ze af en toe en sluit als trouwambtenaar huwelijken.
Toen je de horeca in ging, zei een vriendin tegen je: ‘Je gaat toch niet achter de bar staan? Je moet iets met je studie doen!’ Hoor je dat wel meer?
,,Als je zegt dat je theoloog bent, zien mensen je gelijk in een bepaalde rol: op een kansel, in een gemeente. Ik word er niet gelukkig van om dat dag in dag uit te doen. Ik ben zelf ook geen fanatieke kerkganger. God is voor mij vooral aanwezig in het alledaagse leven. Sinds 2015 ben ik eigenaar van het Wapen van Voorschoten. Ik zie het Wapen als een huiskamer waar mensen even hun zorgen kunnen vergeten. Juist nu veel mensen niet meer geloven, is het belangrijk dat dit soort sociale ontmoetingsplekken er zijn. Bij ons vind je veel meer een dwarsdoorsnede van de samenleving dan in de huidige kerken. Ik kan in de kroeg een stukje naastenliefde in de praktijk brengen en een luisterend oor bieden. Je hebt hier zulke goede gesprekken! Ja, ook over zingeving.”
Krijg je weleens commentaar van predikanten op jouw werk in de horeca?
,,Sommige dominees benijden me dat ik zoveel jongeren spreek. Je hebt daarnaast predikanten die de kroeg bestempelen als een soort sodom en gomorra.”
Krijg je weleens vervelende klanten? En zo ja, wat doe je dan?
,,Dronken klanten die vervelend doen, heb ik zelden. Die worden meestal alleen luidruchtig en lolbroekerig. Maar in de afgelopen jaren moest ik wel regelmatig twee mensen uit elkaar halen of iemand aanspreken op vervelend gedrag. Wat in zo’n geval het beste werkt: een serieus gesprek op bijna fluisterende toon. Aanspreken op verantwoordelijkheid en schaamte. Als je fluistert, gaan mensen hun best doen om naar je te luisteren en dat kan de spanning een beetje wegnemen. Als iemand echt te ver gaat, volgt een ontzegging; dan mogen ze een tijdje niet meer komen. Dat kan een maand zijn of een paar maanden, tot zelfs een jaar. Afhankelijk van wat er is gebeurd. Na een opstootje is het sowieso verstandig om een goed gesprek te hebben, maar niet op de avond zelf wanneer de emoties nog rondrazen. Voorschoten is en blijft een dorp, dus mensen willen toch wel graag blijven komen. Dat ik in een dorp woon, heeft ook een ander voordeel. Ik ben nooit bang dat ik zelf klappen krijg, want er zijn altijd wel een paar bekenden in de buurt.”
Lees het hele interview met Mariëtte in Elisabeth (editie 2, 2022) over piekeren. Wil je de Elisabeth ook ontvangen? Neem een abonnement.