Elisabeth Mijnhardt-Keller was een welgestelde dame die zich in het begin van de twintigste eeuw in Zeist en omgeving jarenlang bezighield met sociale en evangelisatie activiteiten. Via persoonlijke gesprekken en brieven getuigde zij van de boodschap van de Bijbel. Bij haar overlijden liet zij enkele miljoenen guldens na. Haar weduwnaar, de farmaceutisch fabrikant Andries Mijnhardt (1878-1973), besloot haar werk voort te zetten door middel van een maandblad dat hij de naam Elisabethbode gaf. De Hebreeuwse naam Elisabeth is uit de Bijbel afkomstig en betekent ‘gewijd aan God’ en ook ‘God is mijn getuigenis’. Het blad werd in de beginjaren gratis toegestuurd aan enige duizenden adressen in Nederland. In de loop van de jaren is het uitgegroeid van een evangelisatieblad tot een meer pastoraal getint magazine.