Twee jonge vissen komen een oudere vis tegen. Die vraagt: ‘Goedemorgen, hoe bevalt het water?’ De twee vissen zwemmen een stukje verder, totdat de ene vis de andere aankijkt en vraagt: ‘Wat is water?’
We zijn ons vaak niet bewust van wat ons omringt en van het gedachtegoed waardoor we ongemerkt worden beïnvloed. De maatschappij moedigt ons bijvoorbeeld aan om onszelf als middelpunt te zien en om een voorsprong op anderen te nemen. Eigenlijk is het heel merkwaardig dat wij zo gemakkelijk beïnvloedbaar zijn. Zou dat te maken hebben met een gebrek aan ‘levend water’ of door het feit dat we onvoldoende geworteld zijn als een boom aan de rivier?
Water als levensbehoefte
Water omringt ons, het is ook een eerste levensbehoefte. Tijdens zomers ondervinden we vaak wat er met de natuur gebeurt als er te weinig hemelwater valt. Water is nodig om te kunnen groeien en bloeien en om in leven te blijven. Elk leven begint ermee. Een mens wordt geboren nadat het water (de vliezen) is gebroken. Een pasgeboren kind bestaat voor 97% uit water en een volwassene voor 75%. De spijsvertering is zonder water onmogelijk en we kunnen ons lichaam uitsluitend op een redelijke temperatuur van 37 graden houden door de aanwezigheid en werking van water.
Water, daar is alles mee begonnen en daar loopt alles ook weer op uit
De Bijbel begint ook met water. Aan het begin van het eerste bijbelboek lees ik dat er duisternis lag over de wateren. En dat Gods Geest zweefde over het water. De schepping begint ermee! Als we verder doorlezen in de Bijbel, lezen we over onbedorven en levenwekkend water. Worden dorstigen uitgenodigd om te drinken van het levende water, om vervolgens nooit meer dorst te hebben.
Bloed en water
We kennen ook een heel andere vloeistof: bloed. Bloed dat door onze aderen stroomt als teken van leven. Ook bloed is een vloeistof die geestelijk te duiden is. En let op: dan is de volgorde waarin in de Bijbel spreekt over bloed en water , bepalend!
Als een Romeinse soldaat met een lans in Jezus’ zijde steekt om te zien of Hij wel echt is gestorven, komt er bloed en water uit het lichaam van Jezus. Een volgorde die onomkeerbaar is. Bloed spreekt van schuld en verderf, van zonde en dood. En dan komt het water. Onze God laat Zijn volk niet sterven van de dorst.
Water, daar is alles mee begonnen en daar loopt alles ook weer op uit. Dat heeft er alles mee te maken dat de natuurlijke betekenis van water overgaat in de geestelijke betekenis ervan en die is van fundamenteel belang. Dat is ook prachtig te zien in de overgang van het Oude naar het Nieuwe Testament.
Reizende rots
Als het volk Israël uit Egypte is vertrokken en het die lange, lange reis van veertig jaar door de woestijn moet maken, komt een moment dat het volk smacht van de dorst. Als Mozes dan God aanroept over wat hij toch met dat mopperende volk aan moet, krijgt hij de opdracht met zijn staf op een rots te slaan en dan gebeurt het wonder: een enorme stroom van water komt vrij om de zeshonderdduizend mensen te drinken te geven!
Dat was overigens dezelfde staf waarmee Mozes eerder in de geschiedenis van het volk op de rivier de Nijl had moeten slaan, waardoor het water in bloed veranderd werd. Bloed als straf op de zonde, bloed dat dood en verderf teweegbracht. Alle vissen gingen dood, de hele rivier stonk en de Egyptenaren konden het water niet meer drinken. In heel Egypte werd het water bloed, zelfs in alle waterkruiken en waterbakken.
In het Nieuwe Testament (1 Korintiërs 10:4) spreekt Paulus (zinspelend op Mozes) over Christus als een levende rots waaruit we mogen drinken. Maar dat is geen rots die een tijdelijk verblijf biedt, maar een rots die ons volgt, die met ons meegaat. Net zoals het echte water een heel volk redde van een wisse dood in een verzengende woestijn, mogen we nu drinken van het levende water dat Christus ons aanbiedt.
Vrucht
We mogen Christus zien als de bron van levend water. Wie van Hem drinkt, zal nooit meer dorst hebben. In Hem is verzoening van al onze zonden. Het zijn geweldige woorden die onze God spreekt in Jeremia 17: ‘Gezegend is wie op de HEER vertrouwt, (…) steeds weer draagt hij vrucht.’ Dát is onze hoop voor ‘de hitte van de woestijnreis’: dat wij vrucht zullen dragen op de plek waar God ons stelt.
Zoals het eerste bijbelboek begint met water, eindigt het laatste bijbelboek er ook mee. ‘En hij liet mij een zuivere rivier zien, van het water des levens, helder als kristal, die uit de troon van God en van het Lam kwam’ (HSV). Wat een perspectief!
Met toestemming (deels) overgenomen uit EH-Magazine 42.2. Drs. Els J. van Dijk is directeur van de Evangelische Hogeschool. De EH biedt onder andere het Basisjaar (een tussenjaar ter voorbereiding op een vervolgopleiding aan hbo of universiteit) en het EH-Traject (een opleiding van februari t/m juni voor jongeren die voortijdig zijn gestopt met hun studie). Het onderwijsprogramma is een mix van persoonlijke ontwikkeling, geloofstoerusting, oriëntatie op cultuur en maatschappij, studievaardigheden, studie- en beroepskeuze. Info: www.eh.nl
Uit de Bijbel:
Gezegend wie op de HEER vertrouwt, wiens toeverlaat de HEER is. Hij is als een boom geplant aan water, zijn wortels reiken tot in de rivier. Hij merkt de komst van de hitte niet op, zijn bladeren blijven altijd groen. Tijden van droogte deren hem niet, steeds weer draagt hij vrucht. – Jeremia 17:7-8
Verder lezen in de Bijbel:
- Psalm 1:1-3
- Openbaring 22:1, 2, 17
- Johannes 7:38
Om te overdenken of te doen:
- Lees Johannes 4:1-15. ‘Geef mij dat water, Heer’, zegt de vrouw. Wat betekent voor jou heel concreet ‘drinken van het levende water’?
- In Openbaring 21:1 wordt gesproken over de zee. Waarvoor zou de zee symbool staan?
- In de Bijbel wordt over water gesproken in allerlei vormen (rivier, bron, zee, levend water, etc.). Schrijf op welke je allemaal kunt bedenken en wat het zou kunnen betekenen. Wat spreekt je het meest aan en waarom?
Tekst: Els van Dijk (Elisabeth Magazine)
Beeld: Caroline de Vente
Deze overdenking is eerder gepubliceerd in Elisabeth Magazine (2021, editie 14). Ook de Elisabeth ontvangen? Neem een abonnement. Of download het gratis inkijkexemplaar.