Sommige vriendschappen zijn voor het leven, andere verkoelen na verloop van tijd. Naarmate je ouder wordt, verandert vaak ook je vriendschapsverloop.
Nog steeds denk ik aan een vriendinnetje van vroeger. Vrij als vogels fladderden we door de tuin en we zwommen in hun zwembad. Ik voelde me vrij en tegelijkertijd verbonden. En ik vond mezelf mooier als ik bij haar was. Is dat niet een van de grootste geschenken die we elkaar kunnen geven? Dat we meer van onszelf houden bij een ander?
Vriendschapsboekje
Mijn vriendschappen duurden jaren en ze veranderden ook met de jaren. In het tweede jaar van mijn studententijd ontmoette ik mijn vriendin voor wie ik net een 30-jaar-vriendschap-fotoboekje heb gemaakt. De anonieme grote stad die eerst kil aanvoelde, warmde op doordat ik iemand kende met wie ik me verbonden voelde. Zo gaat dat met echte vriendschap: je voelt je niet meer alleen.
In de herfst van mijn leven denk ik na over mijn vriendschappen. Ik voel me ontzettend rijk met zoveel lieve en warme mensen in mijn leven. Het valt me wel op dat mijn vriendschappen veranderen, naarmate ik ouder word.
Vertrouwde warmte
Het leven komt met zomers en winters en zo is het ook met vriendschappen. Warmte kan omslaan in koelte en bij sommige vriendschappen komt de vertrouwde warmte niet meer terug. Andere vriendschappen trotseren alle stormen van het leven. En vrienden blijven trouw, juist in kalme perioden als er niets bijzonders lijkt te gebeuren.
Ik merk dat de frequentie waarmee we elkaar zien, afneemt naarmate de jaren vorderen. En wat me ook opvalt, is dat er geen nieuwe vriendschappen meer bij komen. Waar ik eerder, ook via mijn werk, warme vriendschappen opbouwde, ontmoet ik nu aardige collega’s, maar er ontstaan geen nieuwe vriendschappen.
Vriendschapsverloop
Soms maak ik me zorgen over mijn vriendschapsverloop. Op z’n minst ben ik aan het wennen aan de nieuwe situatie. Ben ik misschien bang dat ik alleen achterblijf, zeker nu ik ouder word? Aan de andere kant lijk ik anderen, nu ik ouder word, ook minder nodig te hebben. Ik ben meer dan ooit mijn eigen vriendin. Ik vind het heerlijk om een dag alleen te winkelen of een wandeling te maken. Dan klets ik vrolijk tegen mezelf en dan voel ik me goed.
Trouwe Vriend
En met de jaren ben ik ook gegroeid in samenzijn met Jezus. Want Hij is altijd bij me. Als een trouwe Vriend die met me meeloopt en me keer op keer dankbaar stemt vanwege zijn genade.
Het is maar het beste om mee te deinen met de getijden van ons leven. En telkens dankbaar te genieten van alle mooie momenten die ik met mijn lieve vrienden en vriendinnen beleef!
Tekst: Ari Schol, schrijfster en coach
Beeld: unsplash
Deze overdenking komt uit Elisabeth No. 16-2024. Wil je voortaan 2x per maand Elisabeth magazine ontvangen? Neem dan nu een abonnement of vraag eerst een proefabonnement aan.
