Loes en Wilco van Kranenbrug uit Lunteren willen met een boot naar Griekenland om de Griekse bevolking het evangelie te brengen. Ze zijn een boot aan het opknappen die ze volgend jaar naar Griekenland willen varen. Ruim 20 jaar geleden woonden en werkten ze al eens bij de Griekse zendingsorganisatie Hellenic Minstries, nu willen ze terug. ‘De liefde van God drijft ons en de Grieken hebben nog altijd ons hart’. In de loods bij een nabije boer steekt Wilco bijna elk vrij uurtje in het opknappen van de boot. Loes vindt het wel spannend: ‘Dat heb ik weer, een man die van boten houdt.’
Wilco groeide op in een christelijk gezin en ontmoette Loes op de jeugdvereniging van de kerk. Het was liefde op het eerste gezicht. In 1981 trouwden ze. Wilco: ,,Ik wilde graag een kind van God zijn en heb steeds mijn best gedaan om dat te realiseren, maar het lukte maar niet. Toen ontmoette ik mensen in de kerk die geloofden dat ze eeuwig leven hadden. Dat had ik nog nooit eerder gehoord.’’
Verlangen om te evangeliseren
,,Op een conferentie van de HGJB over gebed hoorde ik de dominee zeggen dat er niks mooiers is dan een kind van God te zijn. Dat rakelde het oude verlangen in mij weer op. Er waren 2 teksten die mij raakten: ‘God wil niet dat iemand verloren gaat maar dat allen behouden worden’ en: ‘al wat je bidt naar Gods wil dat zal Hij verhoren.’ Toen ik terug kwam op onze kamer heb ik tot God gebeden. Daarna heb ik echt op mijn bed staan springen van blijdschap. Het heeft mijn leven compleet veranderd. Ik kreeg ook een groot verlangen om deze boodschap door te geven.”
Loes: ,,Ik was niet mee gegaan die avond, ik lag al te slapen en heb niks gehoord.’’ Lachend: ,,Ook het gespring van Wilco niet. Ik vond het hartstikke mooi dat hij zijn hart aan de Heer had gegeven. Ik was wel gelovig, maar een beetje oppervlakkig. Bij mij leefde het niet zo.’’
Bij mij leefde het geloof niet zo
Heel lang kon het stel geen kinderen krijgen en in het begin beheerste dat het leven van vooral Loes. ,,Maar ik zag ook best wel dat we gezegend waren. We hadden een hele fijne gemeente bijvoorbeeld en ik had leuk werk. Ik vroeg me af: als we dan toch geen kinderen kunnen krijgen, waarom vragen we God niet of Hij wat anders op ons pad brengt?”
Wilco: ,,Het was best een zware tijd. We waren met allemaal onderzoeken bezig, maar ineens was het of God heel duidelijk tot me sprak: ‘Stoppen met alles! Kappen.’ Toen we dat deden hadden we weer rust in ons leven.’’
God verandert mensen
Loes: ,,Open Doors kwam een keer bij ons in de gemeente. Ik dacht: God doet niets om ons te plagen dus Hij heeft er vast een bedoeling mee dat we geen kinderen hebben. Zouden we de zending ingaan? We zijn eerst 3 weken naar Hong Kong geweest. Dat was best wel een keerpunt voor ons beiden in die zin dat we meer gericht op God waren en dat we dit werk mochten doen.’’
Daar zag ik God aan het werk
Wilco: ,,We zaten in een oud appartement met kakkerlakken van wel 5 cm. Ik dacht: Loes wil gillend naar huis, maar nee. We waren hier met een missie, namelijk om Bijbels naar China te smokkelen.’’ Loes: ,,Ik dacht eerst: dat kan ik niet. Je kunt me toch niet in m’n eentje de grens over laten gaan? Ze hadden gezegd dat dat beter was, in verband met risicospreiding. Wilco: ,,Maar Loes ging wel! Daar zag ik God aan het werk. Grenzen verleggend. Ze zag ertegen op, maar ze deed het toch! God verandert mensen.’’ Loes: ,,Achteraf gezien wist ik dat God mij de kracht gaf om door te gaan.’’
Huis verkocht
Loes zag daarna een advertentie van het zendingsschip de Doulos die mensen zocht. Wilco: ,,We hadden helemaal geen opleiding voor de Bijbelschool of zo, maar we zagen het beiden wel zitten. We verkochten ons huis en tekenden voor 2 jaar, maar omdat Loes zo zeeziek was, zijn we maar negen maanden gebleven. Toen zijn we gaan bidden voor een andere mogelijkheid om God te dienen.’’
Alles paste in het plan
Wilco: ,,Afrika leek me niet zo geschikt voor Loes, maar ik las dat in Griekenland slechts 0,2 procent van de bevolking christelijk was. Op de Doulos hadden we een Nederlands stel ontmoet dat werkte voor Hellenic Ministries (HM), een Griekse zendingsorganisatie die met boten werkt. Het bleek dat ze daar een beheerdersechtpaar zochten voor het zendingsterrein. Thuis hebben we gelijk contact opgenomen. Alles paste in het plan. Dat had ik nooit durven dromen.’’
Griekse temperament
Loes: ,,We zijn er toen eerst een weekje heengegaan, om te weten waar we in zouden stappen. We dachten in principe: dit is ons plekje. Maar ik vond het daar wel stil. Het was heel erg wennen.’’ Wilco: ,,Ik zag het wel helemaal zitten en vond het een mooie tijd, maar we kregen daar ook wat interne strubbelingen waar we niet op gerekend hadden. Ik had geen rekening gehouden met het Griekse temperament. We hebben daar iets meer dan een jaar gezeten. Achteraf denk ik: We hebben het te snel opgegeven.’’
Terug in Nederland, bleek Loes plotseling zwanger te zijn. ,,Het was alsof God tegen ons zei: ‘Er is Mij niks uit de hand gelopen. Dit was toch jullie wens? Net toen mijn vruchtbaarheid bijna op nul was, hebben we Joël van de Heer gekregen’’, vertelt Loes blij. ,,Dat was zo’n bemoediging. Een knipoog van God.’’
Terugval
Wilco: ,,Terug in Nederland ben ik in een valkuil gevallen. Ik had weer een baan gevonden, had een leuk bootje gekocht en zette mezelf, de vakanties en de boot op de eerste plaats. Het doel van ons leven raakte uit de focus. Ik was altijd wel met van alles bezig, maar ik had niet die echte blijdschap meer die ik vroeger had.’’
Hij bleef fanatiek in de Bijbel lezen, maar meer met zijn verstand dan met zijn hart. ,,Ik had het gevoel dat ik iets waardevols was kwijtgeraakt. Alles stond op losse schroeven. Ik merkte dat Loes eronder leed, daarom ging ik nog wel met haar mee naar de kerk. Op een of andere manier heb ik wel de kern van het geloof vastgehouden: dat Jezus Christus aan het kruis voor mij is gestorven. Maar de Bijbel, dat was niet meer mijn levensgids. Dat was voor Loes een hele nare tijd en voor mij ook.’’
Loes: ,,Die donkere periode heeft wel zo’n 2 jaar geduurd. Ik miste mijn maatje, want ik leunde altijd op Wilco, ook voor de opvoeding van Joël. Dat wil je toch samen doen.’’ Wilco: ,,Als je alleen maar je eigen leven leidt zoals ik toen deed, dan is dat een glijdende schaal. Langzaam glijd je van het geloof af. Gelukkig heeft God me niet losgelaten.’’
Een nieuw doel
De ommekeer kwam door een boot. Wilco: ,,We hadden een speedboot vanuit Kroatië meegenomen, maar die had ik al snel verkocht; ik had liever een zeilboot. Er lag er één te koop in Griekenland en ik wist dat ze bij de zendingsorganisatie op zoek waren naar een tweede zeilboot. Ik dacht: als wij een zeilboot kopen, kunnen zij er ook mee varen. De boot bleek achteraf niet geschikt, maar toen was wel het zaadje in mijn hart gegroeid. In Nederland vond ik een andere boot, die alleen nog wel flink opgeknapt moest worden. Daarmee gaf God me weer een doel in mijn leven.’’
Ik bid in de boot vaak om wijsheid
De boot is nog niet klaar, maar het stel hoopt volgend jaar te vertrekken naar Griekenland. Wilco: ,,Ik zie er enorm naar uit, als alles doorgaat. Soms weet ik ook niet precies hoe alles moet, en dan bid ik in de boot om wijsheid. Dat heeft me ook geleerd om met God te leven.’’ Loes: ,,Ik zag er eerst wel tegenop, maar ik zie nu dat het toch wel een mooie boot voor het zendingswerk in Griekenland is. Hij is vrij ruim, zodat we ook nog andere mensen aan boord mee kunnen nemen als we naar een van de vele eilanden varen.’
Slapen in de boot
Wilco: ,,We willen daar mee doen aan Bijbelverspreiding. Als je mensen een Bijbel geeft, heb je vaak een aanknopingspunt voor een gesprek. Ik ben al bezig om Grieks te leren, maar gelukkig spreken ze daar ook steeds meer Engels.’’
Loes: ,, Ik vind varen wel leuk, maar ik moet nog veel leren. Of ik bang ben? Nou, op zee wel een beetje. Ik kan niet zo goed zwemmen, plus ik word snel zeeziek. Ik denk wel eens: dat heb ik weer. Een man die van boten houdt.’’ Wilco reageert adrem: ,,We zijn in Kroatië geweest met een speedboot en wie lag er dan te slapen in de branding? Loes! De boot ging tekeer, maar zij lag lekker te slapen.’’
Loes: ,,Je moet in het leven je grenzen blijven verleggen, dus ook met de boot.’’ Wilco: ,,Op het moment dat je het nodig hebt, krijg je kracht. Veel meer dan je denkt.’’ Loes: ,,Ja, ik weet en voel dat we niet alleen zijn. Hij is erbij.’’
Hellenic Ministries is een internationale zendingsorganisatie die het evangelie van Jezus Christus aan de Grieken bekend wil maken. HM werd in 1980 in Athene opgericht door Costas en Alky Macris, die jarenlang als zendelingen in Papoea-Nieuw-Guinea hebben gewerkt, en wordt nu geleid door hun zonen Johnathan en Alex Macris. De organisatie beschikt over een eigen terrein, ‘Porto Astro’, vlakbij Athene en over een groot zeilschip, de Morning Star. Regelmatig gaan teams hiermee naar de Griekse eilanden en kuststreken om daar gelovigen te bemoedigen en op te bouwen. De organisatie heeft een visie voor 10 zeilschepen om daarmee de Griekse bevolking te kunnen bereiken. De boot van Wilco en Loes wordt onderdeel van deze vloot. http://hellenicministries.org
Tekst: Daniëlle Feddes
Beeld: Loes en Wilco in de jaren ’90 in Griekenland in de baai waar Hellenic Ministries haar terrein heeft (foto: privé).
Wil je meer mooie en aanstekelijke verhalen lezen? Elisabeth Magazine biedt elke 2 weken boeiende interviews, troostvolle gedichten, sterke columns en prachtige (natuur)foto’s. Neem een Jaarabonnement premium. Je ontvangt hierbij nu tijdelijk gratis de Elisabethbijbel. Of maak een ander blij en geef een Cadeau jaarabonnement.