Het kan zomaar gebeuren dat je in je huis kortsluiting krijgt. Twee elektriciteitsdraden komen met elkaar in contact en smelten: brand! Ook in je geloofsleven kun je soms kortsluiting ervaren, vooral wanneer je de liefde van God niet kunt rijmen met het geweld in de Bijbel. Ook het offer dat Jezus moest brengen tot ons behoud, roept soms vragen op.
Waarom moest Jezus lijden en sterven?
Jezus moest lijden en sterven om ons te bevrijden van de zonde en om de weg naar God te herstellen. Sinds de zondeval ligt er een zwarte deken over ons bestaan. In Genesis 3 lezen we over de breuk van Adam en Eva met God en in Genesis 4 over de breuk tussen de twee broers Kaïn en Abel. Vanaf het allereerste begin wordt al zichtbaar dat de mens in opstand komt tegen zijn Maker en tegen zijn naaste. De mens weet zelf wel wat goed voor hem is en schuift God, en ook de ander, daarmee terzijde. Hierdoor ontstaat een relatiebreuk die bijna niet te repareren is. Toch blijft God het meerdere keren proberen om die twee breuken te herstellen.
Kinderoffer?
God zoekt naar het hart van zijn volk door hun aartsvaders, leiders, rechters, koningen, priesters en profeten te geven, maar niets helpt. God stuurt dan uiteindelijk zijn Zoon naar de aarde, omdat de wereld zucht onder ziekte, pijn, verdriet en dood. Alleen verzoening door zijn Zoon, zo lezen we in de Bijbel, kan de band tussen God en mens herstellen.
Om die reden geeft God ons de grootste schat die Hij bezit en dat is zijn geliefde Zoon. Hier kan bij ons zomaar ineens ‘kortsluiting’ om de hoek komen kijken. Het is toch bijna niet voor te stellen dat je je eigen zoon of dochter zou moeten opofferen om anderen daarmee te redden? Daarbij komt dat in de verhalen van het Oude Testament staat te lezen dat God gruwt van de kinderoffers die mensen in die tijd hebben gebracht om hun afgoden te dienen. En nu offert Hij zijn eigen Zoon? Uit liefde?
God is bereid tot deze keuze te komen, maar Hij doet dat wel vanuit zijn voorzienigheid en almacht. Want na Goede Vrijdag komt Pasen! Jezus overwint de dood, staat na drie dagen op en keert terug naar zijn Vader, waar Hij aan Gods rechterhand voor ons pleit. God raakt zijn Zoon niet kwijt; Jezus keert terug bij de Vader om de breuk van de zonde te herstellen. Dit geloofsgeheim valt voor mensen eigenlijk niet te bevatten. Het is een kwestie van aanvaarding. En dankbaarheid.
Gestrande reiziger
Dankbaarheid? Het doet me denken aan het voorbeeld van een gestrande reiziger in de woestijn. Deze man heeft geen benzine meer voor zijn auto, en ook het water en het eten zijn op. Wat rest is niets. De reiziger kan geen kant op en zijn toekomst is uitzichtloos. Dan komt er vanuit het niets een auto aanrijden met andere reizigers. Zij hebben genoeg benzine, eten en drinken bij zich en, nog mooier, ze willen delen met de gestrande man.
Je kunt je dan toch niet voorstellen dat hij zou zeggen: ‘Nee hoor, ik heb jullie hulp niet nodig. Rijd maar gauw door.’ Nee, je verwacht juist dat hij dolenthousiast zal reageren en dat hij zijn helpers om de hals zal vliegen. Zo zou je dit voorbeeld kunnen vergelijken met de komst van Jezus. Hij biedt de gestrande mensen redding en een hoopvolle toekomst. Het enige wat je hoeft te doen, is zijn hulp te aanvaarden.
Natuurlijk kunnen er dan nog steeds ernstige vragen blijven naar het waarom van Jezus’ lijden. Het kan grote weerstand oproepen. Maar het is ook een kwestie van accepteren dat God – omdat Hij God is – koos voor een manier die geen mens bedacht zou hebben. Dit brengt ons bij een kernvers van het Nieuwe Testament, Johannes 3 vers 16: ‘Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.’
In vuur en vlam: is dat nu liefde?
Is dat nu liefde? Gods liefde voor de mens is niet alleen zichtbaar in het paradijs, als God de wereld schept, maar ook aan het kruis op Golgota. Jezus hangt daar in plaats van u, jou en mij. Met dit grote offer van God betaalt Jezus voor onze zonden. Hij draagt de straf van de duisternis, zodat er nieuw leven ontstaat. Dit nieuwe leven mogen wij als een groot geschenk aannemen en in ons hart bewaren.
Deze liefdesdaad van God kan ons verwarren en tegelijk blij maken. Kortsluiting kan je hoofdbrekens bezorgen, maar een vonk kan je ook in vuur en vlam zetten. Ons geloofsleven is gefundeerd op het kruis van Christus. De weg naar de Vader is voor iedereen vrij toegankelijk te bewandelen. Wij mogen in het spoor van Jezus gaan. En eens krijgen wij antwoord op onze waarom- en hoe-vragen.
Uit de Bijbel
De Mensenzoon moet hoog verheven worden, zoals Mozes in de woestijn de slang omhooggeheven heeft, opdat iedereen die gelooft, in Hem eeuwig leven heeft. Want God had de wereld zo lief dat Hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in Hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft. God heeft zijn Zoon niet naar de wereld gestuurd om een oordeel over haar te vellen, maar om de wereld door Hem te redden.
Johannes 3:14-17
Verder lezen in de Bijbel:
- Genesis 22:1-19 – de beproeving van Abraham.
- 1 Samuel 1:1-28 en 1 Samuel 2:18-21 – Hanna ontvangt als geschenk van God haar eerste zoon en geeft hem terug aan God.
- Romeinen 6:1-14 – met Jezus’ komst dienen we niet de zonde, maar leven wij van Gods genade.
Vragen om over na te denken:
- Welke onderdelen van het geloof roepen bij u weerstand op? Hoe reageert u daarop?
- Kunt u aanvaarden dat Jezus uw Redder is?
- Sommige mensen zeggen: we hebben een drie-enige God: Vader, Zoon en heilige Geest. Dus eigenlijk hing God zelf daar aan het kruis. Wat vindt u van deze theorie?
- Zet voor uzelf eens op papier wat het plaatsvervangende offer van Jezus aan het kruis met u doet. Of probeer uw emoties in beelden uit te tekenen. Teken daarnaast een hart en zet daarin de tekst van Johannes 3:16 en laat dit op u inwerken. Bid God om aanvaarding en dank Hem voor zijn genade en liefde.
Deze overdenking is eerder gepubliceerd in Elisabeth Magazine (2019, editie 14). Ook de Elisabeth ontvangen? Neem een abonnement. Of deel Elisabeth uit in de kerk met Pasen en Pinksteren.
Ds. Maikel de Kreek is predikant van de Nederlands gereformeerde kerk in Doetinchem.
Tekst: Maikel de Kreek (Elisabeth)
Beeld: Pixabay