fbpx
Home Column Verdriet over kinderen die niet geloven

Verdriet over kinderen die niet geloven

Wat als je kinderen de kerk verlaten?

door Danielle Feddes
als kinderen de kerk verlaten

,,Bij onze kerkgangers speelt het niet meer zo erg, verdriet over kinderen die niet geloven”, hoorde ik een dominee laatst zeggen. Daar was ik even stil van. Zo’n uitspraak stemt tot nadenken. Zelf kom ik uit een traditie waarin het van levensbelang was om een ‘kind van het verbond’ te zijn. En vooral te blijven.

Het gebeurde bij hoge uitzondering – ik spreek nu over zo’n veertig jaar geleden – dat een kind kerk en geloof vaarwel zegde. In ons gezin gebeurde het tóch. Mijn ouders waren er kapot van. ,,Straks komt het kind in de hel.” Ik hoor het mijn moeder nog zeggen. En ze zei het vaak. Het was de ergste vrees van mijn ouders: onze dochter dwaalt af, ze gaat verloren.

Je zag mensen denken: zoiets zég je toch niet meer?

De afgelopen jaren heb ik diverse keren een lezing gehouden over ‘Als geliefden andere geloofskeuzes maken’. Wanneer ik de uitspraak van mijn moeder over de hel citeerde, ging er steevast een golf van misprijzen door de zaal. Je zag mensen denken: zoiets zég je toch niet meer?

Kerkverlating van kinderen

Vandaag is het eerder uitzondering dan regel als kinderen nog wél naar de kerk gaan en/of geloven. Bijna ieder ouderpaar heeft te maken met de kerkverlating van hun kind(eren). En waarschijnlijk omdát het zo vaak en heel dichtbij voorkomt, zijn bij velen de gedachten hierover gekanteld. Ouders kunnen het beeld van eeuwige verdoemenis – wat klinkt dát heftig! – niet rijmen met hun geliefde kind. En evenmin met een liefdevolle God.

‘Onze kinderen zijn fijne, sociale mensen’

Vaak zeiden ouders na mijn spreekbeurt iets in de trant van: ,,Het geloof zegt onze dochter weinig meer, maar ze leeft er wel naar.” Of: ,,Onze kinderen zijn fijne, sociale mensen.” Nog vaker hoorde ik zeggen: ,,God laat niet los wat zijn hand begon.” En: ,,God wil dat iedereen behouden wordt, dus ook mijn kind.” Ook werd Romeinen 2 aangehaald, waar staat dat God ieder mens – gelovig of niet – beoordeelt naar zijn daden, goed of slecht. Kortom: ze benadrukten dat God een redder is, ‘van alle mensen’ (1 Timoteüs 4:10).

Zou die dominee gelijk hebben: dat ouders gemakkelijker dan vroeger accepteren dat hun kinderen andere geloofs- en levenskeuzes maken? Misschien omdat ouders zelf God anders zijn gaan zien? Wat is uw/jouw ervaring? Mail erover naar de redactie@elisabethmagazine.nl. Dat helpt ons om aan dit thema een goed vervolg te geven.

Tekst: Thea Westerbeek

Beeld: Michael Burrows, pexels

Lees ook: Als kinderen het anders doen.

Meer Elisabeth? Neem een abonnement op Elisabeth Magazine en ontvang voortaan elke veertien dagen het magazine bij jou thuis!

 

Copyright © Royal Jongbloed All Rights Reserved