fbpx
Home Thema'sRelatie Janny van Vuuren trouwt op haar 71e

Janny van Vuuren trouwt op haar 71e

door skempenaar

‘Ik weet me geliefd door iemand die voor me door het vuur gaat’

Op haar 71e vond Janny van Vuuren-van Nederpelt de liefde. Zo zou ze het zelf niet zeggen, want ook in haar leven daarvoor, als alleenstaande vrouw, heeft ze veel liefde gekend. Toch is haar leven anders geworden nadat ze vorig jaar trouwde. Hoe kijkt ze nu aan tegen de liefde?

Tekst: Ineke Zuidhof Beeld: Kees Muizelaar

‘Voor de buitenwereld ging ik er fladderend doorheen’

‘Ik dacht: Heer, hebt U ook niet zo’n exemplaar voor mij? Maar hij was onbereikbaar’

Janny is nooit met opzet een ‘happy single’ geweest. Hoewel ze fijne contacten had en mooi werk, hoopte ze toch altijd dat er nog iemand op haar weg zou komen. ,,Op de leeftijd dat mijn vriendinnen verkering kregen en trouwden, heb ik twee jaar lang tbc gehad. In die tijd, en ook daarna, zag ik mijn broers en zussen trouwen, mijn vriendinnen ook, ik dacht: en ik dan?

Ik had een actief leven, ik kon er redelijk mee omgaan, maar zat soms toch wel in een dip. Bijvoorbeeld als ik uit de kerk naar huis fietste. Dan kwamen auto’s met gezinnen met kinderen mij achterop, terwijl ik daarna alleen aan de koffie zat. Dan zette ik mooie muziek op, waar ik blij van werd. Niet zeuren, verder gaan… zo was ik opgevoed.”

Opengebroken

,,In het begin heb ik het weggestopt, rond mijn dertigste wilde ik er met niemand over praten. Op een verjaardag ging ik meehelpen, zodat niemand vroeg: ‘Ben jij nog niet getrouwd?’ Een vriendin van me heeft dat opengebroken, gevraagd hoe ik het werkelijk ervoer. Als ik door een luikje in de grond had kunnen verdwijnen, had ik het gedaan. Maar zij vroeg door, en hakkelend kwam ik met antwoorden. Dat heb ik als liefde ervaren, dat iemand echt naar me luisterde.

Voor de buitenwereld ging ik er fladderend doorheen, maar ik was toen erg gesloten. Ik twijfelde aan mezelf: ben ik niet mooi genoeg, niet goed genoeg? Waarom willen ze mij niet…? Uiteindelijk leerde ik erover praten, er zelfs lezingen over geven. Wat ik graag over wilde brengen, was: geef je leven over aan God. Dan krijg je een vervuld leven. Dat heb ik zelf zo ervaren: ‘Doet U met mijn leven wat U wilt.’ Natuurlijk zijn je verlangens er dan nog steeds, maar het is niet langer een diepe put.”

Veel gereisd

Als kleuterleidster ging Janny een tijdje werken in een kindertehuis in Calabrië in Italië. Daar raakte ze onder de indruk van het praktische geloofsleven dat ze daar aantrof. ,,God was niet ver weg in de hemel. Mensen leefden in relatie met God. Daar leerde ik de Here Jezus persoonlijk kennen. De Bijbel werd een heel ander boek voor me, als een roman, ik kon niet ophouden erin te lezen!

Ik kwam terug en ging werken als hoofdleidster. Ik liep ertegenaan dat het materiaal voor godsdienstonderwijs voor kinderen beneden peil was. Toen ik ervoor bad, heb ik gezien hoe God mij hierin leidde.” Haar leven lang, tot aan haar pensioen, heeft Janny godsdienstlesmateriaal voor kinderen geschreven. ,,Er was veel belangstelling voor, het is uitgegroeid tot een leerplan en nog steeds bekend onder de naam Parel van Timotheüs.

Het schrijven van bijbelmateriaal voor kinderen is Janny’s levenswerk geworden. ,,Het was bijzonder hoe God een team om mij heen gaf, en zoveel zegen gaf op het werk. Ik werd ook gevraagd om bij de kinderkampen van In de Ruimte te werken, een centrum waar jaarlijks in de zomer duizenden kinderen kwamen. Ik wilde kinderen bij God brengen, daar gaat het om. Ik zat eveneens in de hoofdredactie van het kinderblad Goede Herder en werkte later voor de Evangelische Omroep bij de afdeling Nazorg.

Als ik terugkijk, heb ik zo’n mooi leven gehad, en veel reizen gemaakt – ik bezocht zendelingen namens onze kerk en vulde zo mijn vakanties in. Ik ben in China geweest, Thailand, Zaïre… God heeft mij gebruikt en dat vind ik zo mooi. De liefde van God is groot als je een hart hebt dat bereid is Hem te dienen.”

Ik zie jou als heel

Janny kan er nu nog ontroerd van raken. ,,Daarom kon ik gelukkig zijn. Toen ik jong was, bad ik: ‘Heer, ik wil U dienen, maar ik wil ook nog steeds graag trouwen. Ik wil wat U het beste voor me vindt.’ Ik dacht in die tijd weleens: ik voel me maar half, omdat ik alleen ben. Maar God liet me zien: Ik zie jou als heel. Als honderd procent. Zo ben ik gaan leven. Het verlangen naar een man was er nog wel, het kabbelde erdoorheen, maar nooit zo dat ik niet verder kon. Dat God mij zo gebruikte, heeft me veel vreugde gegeven.”

En dan, eindelijk, vertelt Janny over de man die in haar leven is gekomen. ,,Ik heb Chris jaren geleden al leren kennen als collega bij In de Ruimte. Ik vond hem toen al een heel leuke man. Ik weet nog dat ik dacht: Mia, zijn vrouw, boft maar met zo’n man. En ook: Heer, hebt U niet nog zo’n exemplaar voor mij?

Maar hij was onbereikbaar; verliefd worden op een getrouwde man zou nooit een optie voor mij zijn. Voor mij was dat een vast besluit en dan beschermt God je. Ik kon heel ontspannen met hem omgaan. Dat vond ik zo mooi. Ik werd heel goed bevriend met Chris en Mia, met hen samen als echtpaar. Dat is tientallen jaren een fijne vriendschap geweest.”

Coma

Chris was 48 jaar gelukkig getrouwd met Mia, toen zij in coma raakte na een fietsongeluk. Ze had bloedingen in haar hoofd, en is niet meer bij kennis geweest. ,,In die veertien dagen hielp ik Chris, ik kookte een keer voor hem en bood een keer een luisterend oor. Mia is toen overleden. Chris kon er vrede mee hebben, en tegelijk had hij veel verdriet.”

Na de begrafenis miste Janny haar vriendin en voelde ze zich onwennig in de buurt van Chris. ,,Hoe kan ik als alleenstaande vrouw een vriendschap met hem hebben? Ga ik nu ook mijn vriend verliezen? Ik ging twee maanden weg, met een vriendin naar Zuid-Afrika. Met Chris mailde ik wel; ik vroeg hoe het met hem ging, of hij wel kookte, dat soort dingen. Ik vertelde wat over onze reis, en langzamerhand werden de mails persoonlijker. Aan het eind van de reis vroegen we ons af: gaan we samen verder, of apart?”

Chris zei tegen zijn kinderen: ‘Jullie vader blijft misschien niet zo lang alleen.’ Ze antwoordden: ‘Pa, dat is wel snel, maar is het Janny?’ Wij beseften zelf ook dat het wel heel kort was, en hebben een paar maanden gewacht voor we het aan anderen vertelden. Voor onszelf was het heel vertrouwd. Mia hield ook van mij, en we kenden elkaar al zo lang. We praten nog vaak over haar, dierbare herinneringen. Dat is verwerking voor ons allebei, daar vinden we elkaar in. Chris zei tegen me: ‘Mia was zo blij met jou.’”

Nieuwe liefde

De liefde van een man is nieuw voor Janny, anders dan de liefde die ze kende. ,,De kern van liefde is voor mij: honderd procent geaccepteerd worden zoals je bent. Iemand die van je houdt, wat je ook doet. Ik was voor mijn huwelijk gelukkig, ik had een vervuld leven. Ik heb Gods liefde heel diep ervaren. En ik werd geliefd door mijn familie en mijn vrienden. Maar nu heeft God mij nog een ander geluk gegeven. Een soort bonus, daar ben ik zo verbaasd over. Het is een heel andere dimensie. Iemand die elke dag zegt dat hij van me houdt. Ook het samenzijn met iemand, samen dingen doen, is fijn. Ik kom niet meer alleen thuis.

Ik zag er eerst wel tegenop om te verhuizen, want ik woonde heerlijk. Maar daar groeide ik wel naartoe. Het samenleven ging vanaf het begin zo soepel, we vullen elkaar prachtig aan. Er vragen wel meer mensen of het niet erg wennen was, maar het is gewoon heel vloeiend gegaan!

Ik weet me geliefd door iemand die voor me door het vuur gaat. Het lijkt alsof God een stukje van zijn zorg aan Chris heeft overgedragen. Nu kunnen we samen God zoeken. Ik verlangde vroeger weleens naar armen om me heen, even knuffelen. Dat vind ik zo mooi om nu te mogen ervaren. Ik heb nog geen dag spijt gehad, ik vind het zo heerlijk!”

Reageren

* Door dit formulier te gebruiken, gaat u akkoord met de opslag en verwerking van uw gegevens door deze website.

Copyright © Royal Jongbloed All Rights Reserved