fbpx
Home Column ‘Voor mij hoefde het niet meer’

‘Voor mij hoefde het niet meer’

door Daniëlle Heerens

Op de hoek bij een grote supermarkt staat een enquêtrice. Ze vraagt aan het voorbijgaande publiek of ze iets mag vragen. Meer dan de helft zegt geen tijd te hebben en loopt gehaast verder. Een mevrouw in een scootmobiel, ze is hardhorend, mindert even vaart en zegt: ‘Wat zegt u?’

De enquêtrice, met op haar neus een rood clownsdopje, vraagt of ze weleens van Cliniclowns heeft gehoord. Haar antwoord is kort: ‘Nee.’ Ze geeft aan dat ze verder wil gaan.
‘Een fijne dag nog’, zegt de enquêtrice.

De dame in haar scootmobiel draait zich om en zegt: ‘Een fijne dag nog! Ik word daar strontziek van. In de winkel en overal zeggen ze dat. Een fijne dag nog. Net alsof dat bestaat. Praat me er niet van. Alle mensen leven alleen maar voor zichzelf. Mensen hebben geen tijd meer voor elkaar. Weet u hoeveel mensen de laatste maanden bij mij hebben aangebeld? De collectanten niet meegerekend? Nul komma nul! Zelfs de huisarts heeft geen tijd meer voor je. Ik ben er helemaal klaar mee. Vorige week ben ik met mijn scootmobiel op de spoorovergang blijven staan. Voor mij hoefde het niet meer. Komt daar zo’n idioot aan die mij van de spoorbaan af duwt. Hij zegt nog: “U moet hier niet blijven staan hoor, dat is gevaarlijk!” Aan de overkant gekomen zei hij: “Nou, een fijne dag verder nog.” Ik kon hem wel schieten. Jongeren springen voor de trein, als dat hun uitkomt. En mij duwen ze van de rails af.’

De enquêtrice kijkt naar de dame in haar scootmobiel. Die heeft een rond gezicht. De enkels zakken een beetje over haar versleten schoenen heen. Haar haar piekt. Doordat ze weinig beweegt, is haar buik vol en rond. De dame kijkt de enquêtrice priemend en beschuldigend aan. Alsof zij de oorzaak van alle ellende is.

Het blijft even stil. Dan… Het lijkt of er iets ontdooit binnen in haar. Een traan glijdt langzaam over haar wang naar beneden. Bijna ruw veegt ze hem weg. Ze zet haar boodschappenmandje even recht en zegt dan: ‘Dank u wel voor het gesprek.’ Een fijne dag kon er waarschijnlijk niet af.

Maar het was voor haar wel een goede dag. Want je hart eens kunnen luchten kan een hele opluchting zijn.

Tekst: © Elisabethbode (Douwe Janssen)

De Elisabethbode is een magazine dat ingaat op actuele geloofs- en levensvragen van mensen van vandaag. Het biedt op persoonlijke manier bemoediging en steun vanuit het christelijk geloof. Dat gebeurt in een gevarieerde mix met verhalen van mensen over hoe zij het geloof vertalen naar hun dagelijks leven, met informatieve achtergrondartikelen en reportages over relevante thema’s, een pastorale vragenrubriek, herkenbare columns en gedichten. Er is ook volop plaats voor schitterende natuurfotografie, kunst, humor, psychologie en duurzaam leven. Het magazine richt zich op iedereen vanaf 50 jaar. Bent u nog geen abonnee? Bekijk dan onze abonnementen en word lid!

Reageren

* Door dit formulier te gebruiken, gaat u akkoord met de opslag en verwerking van uw gegevens door deze website.

Copyright © Royal Jongbloed All Rights Reserved