‘Bidden veranderde mijn leven’, zegt de directeur van het Evangelisch Werkverband Janneke Plantinga. ,,Ik groeide op in Drachten, in een traditioneel gezin als tweede van vier kinderen. Ons wereldje was heel klein. Zo klein zelfs dat ik niet naar een open dag van een school in Zwolle ging, omdat ik niet wist hoe ik daar moest komen! Terwijl ik nu van de ene uitdaging naar de andere ga.”
Janneke Plantinga (50) is sinds anderhalf jaar directeur van het Evangelisch Werkverband (EW), de vernieuwingsbeweging van de Protestantse Kerk in Nederland. ,,Het mooiste inzicht in mijn leven was dat God spreekt, dat bidden niet bedoeld is als eenzijdig wensenlijstje. Door te bidden en te luisteren leerde ik Zijn stem verstaan. Dat veranderde mijn leven!”
Wat heeft je gezin van herkomst voor je betekend?
,,Het was een christelijk, liefdevol gezin. Door die basis kan ik nu sterk in mijn geloof staan. Al jong was ik ermee bezig. Bijbelverhalen op de kleuterschool kwamen diep binnen. Bij de gedachte dat Jozef in de put zat, kon ik die nacht niet slapen! Op mijn negentiende kreeg ik verkering met Albert. Hij was ook christen, maar was er minder actief mee bezig. Ik zei: ‘Dit gaat niet werken als we niet samen voor God gaan.’ Gelukkig wilde hij dat ook. Achteraf zie ik hoeveel zegen het heeft gebracht, dat we als gezin hierin samen optrekken. Naar mijn overtuiging begint de kerk bij het gezin.”
Je had veel verschillende banen in je leven?
,,Dat klopt. Ik werkte bij een bank, gaf les aan een avondschool, maar wilde vervolgens ondernemer worden. Ik had een enorme drive om aan de slag te gaan met dingen die beter konden. Zo begon ik een franchise-gastouderbureau, omdat ik de opvang bij mijn eigen kinderen niet goed vond gaan. Vervolgens werd ik landelijk manager. Daarna startte ik een innovatieve buitenschoolse opvang, weer vanuit de gedachte: dit kan beter! En het was succesvol. Intussen kwamen er andere uitdagingen, die te maken hadden met mijn geloofsleven.
Ik was gewend voor honderd procent mijn eigen plan te hebben
We waren actief in de PKN-gemeente Oase. Op een bepaald moment besefte ik met een schok dat mijn man en kinderen niet graag naar de kerk gingen. Ze haakten af bij de traditionele vorm van kerk-zijn. Ik ging meedoen aan een pioniersplek die vanuit de PKN gestart werd. Een begeleider zei: ‘Laten we eerst naar God luisteren.’ Ik was verrast, niemand had mij dat geleerd. Ik was gewend voor honderd procent mijn eigen plan te hebben, met nul procent inbreng van God. Het was een keerpunt voor mij. Het proces om Gods stem te verstaan was ingewikkeld, vooral om die te onderscheiden van andere stemmen in mijn hoofd, zoals mijn eigen verlangen. Maar ik ging Gods stem herkennen: die is altijd positief en opbouwend. Het was een mooie tijd om hiermee te oefenen en erover te praten met meer ervaren christenen. Ik leerde zeggen: ‘God, ik ben beschikbaar. Laat U maar zien hoe ik het moet doen.’”
Wat hield het pionieren in?
,,We startten met activiteiten voor ouders van tieners. Ik werkte hard en mijn gezin deed mee, maar alleen om mij te plezieren. Tijdens een vakantie zei ik: ‘God, ik leg het terug bij U. Ik weet niet meer hoe het moet.’ Naar mijn idee antwoordde God: ‘Je moet de achterstandswijken in.’ Dit was niet mijn verlangen, dus nam ik aan dat het van God kwam. Tot mijn blijdschap was mijn man meteen enthousiast, en de kinderen gaandeweg ook. We werden een buddygezin voor een gezin in een achterstandswijk. Hun huis was rommelig en overvol, dus zouden we helpen met opruimen. Door dienend en luisterend aanwezig te zijn ontdekten we dat juist gesprekken hun goeddeden. Ze waren nieuwsgierig naar Jezus. Ook voor ons was het een goede tijd, we leerden veel. Alleen al de buren die spontaan iets lekkers kwamen brengen: het was echt een community. Vanuit die ervaringen startten we de Huiskerk, kleinschalige kerken bij iemand thuis, die een gemeenschap vormen.”
Wat is je missie als EW-directeur ?
,,Het Evangelisch Werkverband deed een beroep op mij. Ik zei ‘nee’, ik was net directeur bij World Servants, waar ik nu parttime werk. Maar ik bad ervoor en God veranderde mijn hart: ik kreeg er visie voor. En ik krijg ruimte om het op mijn manier te doen. In de afgelopen jaren maakte het EW veel los als evangelische beweging binnen de PKN, met veel oog voor de gaven van de Geest. Daarop kan ik voortbouwen. Vanuit wat ik heb geleerd, begonnen we met de trainingen ‘Gods stem verstaan’ voor een brede doelgroep. Dit is niet iets voor een paar bevlogen gelovigen. Zoveel mensen zeggen: ik wilde dat ik dit jaren geleden al had geleerd.”
Wat is voor jou veranderd in je relatie met God?
,,Gehoorzaamheid en beschikbaarheid. Ik zie mezelf nog op een terras in Milaan. Het gevoel groeide dat ik iets moest zeggen tegen een bewaker daar: ‘Je bent Gods geliefde zoon.’ Ik vond het moeilijk, maar ik deed het. Hij was enorm geraakt en bemoedigd. Dat maakt me zo klein! Ook als ik na een ontmoeting vraag: ‘Mag ik voor je bidden?’, is dat spannend. Maar bidden heeft zoveel impact! Als ik zie hoe vaak God mijn gebed verhoord heeft – ik houd een dagboek bij – ben ik zo onder de indruk. Het heeft me innerlijk veranderd, ik ben een milder mens geworden.”
Tekst: Ineke Zuidhof
Beeld: Marjan van der Meer
Wil je meer weten over het verstaan van Gods stem? Later dit jaar brengen we hierover een themanummer uit: Elisabeth magazine 17. Wil je graag een abonnement op Elisabeth Magazine? We verwelkomen je graag als lid. Klik hier om te zien welk abonnement bij jou past.
