De opstanding van Jezus uit de dood: sommigen twijfelen of het echt gebeurd is, maar voor velen vormt dit feit juist de kern van hun geloof. Straks is het Pasen en dan gedenken we weer eens extra dat Jezus leeft. Waarom is het zo belangrijk het opstandingsfeest elke keer weer te vieren?
In Soesterberg is de militaire Bergings- en Identificatiedienst gevestigd. De dienst komt in actie als bij het ploegen of bouwrijp maken van een stuk grond een veldgraf ontdekt wordt van een soldaat uit de oorlog. Na opgraving wordt het lichaam op de kazerne in een speciale ruimte zorgvuldig in de goede vorm gelegd. Daarna begint de zoektocht naar de identiteit van de dode, onder meer aan de hand van gebitsgegevens.
Als de identiteit bekend is, volgt vaak een plechtige herbegrafenis op een militair ereveld. Zo mogelijk in aanwezigheid van nabestaanden en van hedendaagse collega’s uit het regiment waartoe de dode destijds behoorde. Zo krijgt een anonieme dode zijn naam en identiteit terug. Hij wordt als het ware ‘weer tot leven gewekt’. In zekere zin, want meer dan een eervolle begrafenis kan het uiteindelijk niet zijn. Het is, zoals iemand ooit schreef: ‘De doden trekken de ladder achter zich omhoog.’
Laatste vijand
In de Bijbel wordt op verschillende wijzen over de dood gesproken. In de oude verhalen van aartsvaders en -moeders is vaak sprake van een sterven, ‘oud en van het leven verzadigd’. Daarin klinkt een zekere berusting mee. Het is genoeg geweest, het is (misschien niet alleen maar) mooi geweest en er staat een nieuwe generatie klaar om de fakkel over te nemen. Maar uiteraard kwam ook in die dagen de dood vaker als een vijand: te vroeg, te wreed, te veeleisend. Kindersterfte, onbeheersbare ziekten, hongersnood en oorlog eisten hun tol.
Maar had God dan geen bemoeienis meer met al die voortijdig ten einde gekomen levens? In het Oude Testament lezen we dat de God die in dit leven zijn trouw aan mensen betuigt, ook na de dood met diezelfde trouw zijn kinderen blijft omgeven. Anders gezegd: de dood kan geen breuk veroorzaken tussen de Schepper en zijn schepsel (zie bijvoorbeeld Psalm 139:8). Nog weer later lezen we over het geloof in de opstanding der doden en een eeuwige toekomst op een door God verloste schepping (zie bijvoorbeeld Jesaja 26:19 en Daniël 12:2).
Het gordijn gaat open
Hoewel het kerstfeest bij veel mensen, gelovig of niet, meer tot de verbeelding spreekt, zal een christen, als het erop aankomt, zijn kaarten op Pasen zetten. We vinden de getuigenissen van Christus’ opstanding bij de vier evangelisten, in het boek Handelingen en bij Paulus in de eerste brief aan de kerk in Korinte. Zij vormen het fundament van ons geloof en onze hoop.
Christus heeft zich na zijn dood meermalen getoond aan zijn volgelingen. Het is alsof Hij voor hun ogen even het gordijn opentrok en hun een blik gunde op een werkelijkheid die ons voorstellingsvermogen en al onze verwachtingen overstijgt. Gods werkelijkheid, waar Christus nu al leeft. En waar alle gestorvenen – al weten we niet hoe – wachten op de grote morgen van de nieuwe dag van de herschepping. De dag dat God zal wonen bij de mensen, en de dood en alles wat ten dode doemt, niet meer zullen zijn!
Een nieuwe versie
Let wel, het gaat dus, ook bij de opstanding van Christus zoals de kerk die belijdt, niet zozeer om het weer levend worden van zijn lijk, om het maar zo concreet mogelijk te zeggen. Nee, God herschept Jezus tot nieuw, onvergankelijk leven. Tegenwoordig hebben we het vaak over een 2.0-versie van een product. Dat wil zeggen: er is in zekere zin continuïteit met het voorgaande, een mobiele telefoon blijft herkenbaar als mobiele telefoon. Maar tegelijkertijd gaat het om een compleet nieuwe versie met volstrekt nieuwe mogelijkheden.
Het voorbeeld is misschien een beetje banaal, maar toch kan het ons helpen. Christus na zijn opstanding is de 2.0-versie van zijn aardse gestalte. De apostel Paulus zegt het veel mooier: Christus is de nieuwe Adam, de eersteling van de nieuwe schepping die we verwachten. En ook de eersteling van allen die ontslapen zijn en nog wachten tot Gods Geest hen tot dat nieuwe leven bezielt.
Geen graven meer
Het lege graf in de tuin van Jozef van Arimatea is als het ware voorteken van het beloofde land. Van de nieuwe aarde waarop geen dood meer zal zijn, dus ook geen graven meer zullen zijn. Geen wonder dat in paasliederen het ‘halleluja’ niet van de lucht is! Ook al weten we allemaal dat het soms uit onze tenen moet komen. En dat er voor de mensen van de Bergings-en Identificatiediensten in deze wereld helaas nog steeds volop werk is.
Tekst: © Elisabeth (Henk Fonteyn)
In deze vreemde tijd van weinig contacten stelt Elisabeth (onderdeel van Royal Jongbloed Publishing) de Paaseditie gratis online beschikbaar (tijdelijk)! Klik hier op de link.
Elisabeth is een magazine dat ingaat op actuele geloofs- en levensvragen van mensen van vandaag. Het biedt op persoonlijke manier bemoediging en steun vanuit het christelijk geloof. Dat gebeurt in een gevarieerde mix met verhalen van mensen over hoe zij het geloof vertalen naar hun dagelijks leven, met informatieve achtergrondartikelen en reportages over relevante thema’s, een pastorale vragenrubriek, herkenbare columns en gedichten. Er is ook volop plaats voor schitterende natuurfotografie, kunst, humor, psychologie en duurzaam leven. Het magazine richt zich op iedereen vanaf 50 jaar. Bent u nog geen abonnee? Bekijk dan onze abonnementen en word lid!
