We leven in een spannende tijd. In de wereld is het onrustig, maar misschien stormt het in je persoonlijk leven wel net zo hard; ben je onzeker over je baan, je inkomen, je familie, of je gezondheid. En vraag je je af, wanneer alles onveilig voelt: waar is God? Ja, waar ís God als je geen uitzicht meer hebt?
In de Bijbel vinden we een voorbeeld van zo’n situatie. Het volk Israël was net uit Egypte geleid, weg van de onderdrukking en slavernij. De vrijheid lonkte en God leidde hen op een bijzondere manier: Hij ging vóór hen uit, overdag in een wolkkolom om hun de weg te wijzen en ’s nachts in een vuurkolom om hun licht te geven. God nam de wolkkolom overdag en de vuurkolom in de nacht niet weg voor de aanblik van het volk (Ex. 13:21-22). Ze waren door een opgeheven hand geleid, staat er even verderop, in Exodus 14:8. God leidde hen en zij hoefden alleen maar te volgen. Simpel, toch?
God lijkt wel uit het zicht verdwenen
Maar wanneer het volk voor de Rode Zee staat, zijn ze ineens Spaans benauwd. Als ze achterom kijken, zien ze het leger van de farao op hen af komen stormen. Ex. 14:10: Toen farao dichtbij gekomen was, sloegen de Israëlieten hun ogen op, en zie, de Egyptenaren trokken achter hen aan. De Israëlieten staan aan alle kanten vast: Voor hen ligt de zee, aan weerskanten zijn bergen en achter hen zitten de Egyptenaren. Ze zien geen uitweg en in hun angst roepen ze daarom tot de Heer. Maar Hij lijkt wel uit het zicht verdwenen. Ze hebben alleen maar oog voor het oprukkende leger van de farao. Wat nu? Hoe moeten ze nu verder?
De rots
‘De Heere zal voor u strijden, en u moet stil zijn’. Ferme woorden van Mozes (Ex. 14:14). Maar stil zijn, als het moeilijk wordt? Als alles in je het uitschreeuwt? Als je graag heel hard zelf wilt gaan roeien, met alle riemen die je (nog) hebt? Ja, het staat er toch echt: u moet stil zijn. De Heer wil dat ze Hem vertrouwen. Op bevel van God moet het volk optrekken. Ja maar, hoe dan? Door de zee? Dan spreekt God tegen Mozes. Hij moet zijn staf opheffen en zijn hand over de zee strekken. Mozes doet dat en kijk wat er gebeurt: de zee splijt! Ze kunnen verder! God baant een weg, zelfs door de zee!
De Engel van God ging achter hen aan
Dan gebeurt er nog een wonder: Toen verliet de Engel van God, Die vóór het leger van Israël uitging, Zijn plaats en ging achter hen aan. Ook de wolkkolom verliet de plaats vóór hen en ging achter hen staan. Hij kwam tussen het leger van Egypte en het leger van Israël. De wolk was duisternis en tegelijk verlichtte hij de nacht. De een kon niet in de nabijheid van de ander komen, heel de nacht. (vs. 19, 20).
De Engel van God was een licht voor het volk en duisternis voor het leger van farao. God was er al die tijd voor Zijn volk, ook al zagen ze Hem niet. Hij was achter hen om ze te beschermen. In 1 Kor. 10:4 staat: Zij dronken namelijk uit een geestelijke rots, die hen volgde, en de rots was Christus. God is er tóch bij en Hij overziet alles!
Bescherming
Zo kunnen wij ook in situaties zitten dat we voor ons gevoel zijn vastgelopen, dat we benauwd zijn als we zien op de omstandigheden en dat we geen uitweg meer zien. Uit welke rots ‘drinken’ wij dan? Vertrouwen we op De Rots, ook als we Hem even niet meer zien? Juist dan mogen we weten dat God niet alleen vóór ons uitgaat, maar ook achter ons is om ons te beschermen. Wij mogen dan in geloof onze hand naar Hem uitstrekken en Hij zal ons dan een weg wijzen. Hij zal redding geven, altijd!
Stil, mijn ziel wees stil en wees niet bang, voor de onzekerheid van morgen. God omgeeft je steeds, Hij is er bij, in je beproevingen en zorgen. God U bent mijn God en ik vertrouw op U en zal niet wankelen.
Tekst: Daniëlle Feddes
Beeld: pexels
Elisabeth is een magazine met geloofsopbouwende en pastorale artikelen. Wil je ons magazine voortaan thuis ontvangen? Sluit hier een abonnement af en geniet deze zomer nog van ons kleurrijke en bemoedigende magazine! Bovendien ontvang je nu een gratis boek bij een jaarabonnement. Of geef de Elisabeth cadeau: kijk bij Geef cadeau en maak iemand blij met een abonnement!
