fbpx
Home Interview André en Suzanne hebben geen (klein)kinderen

André en Suzanne hebben geen (klein)kinderen

‘We hopen te genieten van wat we samen kunnen doen’

door Caroline de Vente
Andre en Suzanne Hogendoorn

Verliefd en dolgelukkig heb je voor elkaar gekozen, en voor veel stellen komt dan een volgende wens in zicht: kinderen. Wat is het verdrietig als het niet lukt om zwanger te worden, of als er door andere redenen geen kinderen kunnen komen. Dit laatste is het geval voor André en Suzanne Hoogendoorn (49/48 jaar). De oorzaak is Suzannes ziekte. “Het gaf ons veel verdriet. En pas later realiseerden we ons dat het daarmee nog niet stopt: ook geen kleinkinderen voor ons!”

Geen kinderen: pijnlijke vragen

Wat zijn voor jullie pijnlijke situaties?

“Als mensen te ver gaan met vragen stellen. Het is oké als mensen vragen: ‘Heb je kinderen, of: heb je kleinkinderen?’ Maar als je dan ‘nee’ zegt, dan vinden we het lastig als mensen gewoon doorvragen. Het is immers een heel persoonlijk onderwerp, voelen mensen dat niet aan? Soms is het voor ons minder fijn om in een gezelschap te zijn met veel kinderen. En bijvoorbeeld rond de feestdagen, dan vertellen mensen: de kinderen komen, die wel of die niet… Bij ons dus niet. We gaan natuurlijk wel samen iets doen, maar je voelt het wel. Als straks ook onze ouders overleden zijn, komen we steeds meer alleen te staan.”

Lessen door kinderloosheid

Wat voor lessen hebben jullie geleerd door kinderloosheid?

Suzanne: “We hebben geleerd om meer op ons eigen gevoel te vertrouwen, niet op wat anderen zeggen. Het gaat erom wat je samen vindt, je moet immers samen verder.” André: “Dat klopt, wij ervaren dat het goed is zo. Dat we ook zonder kinderen een goed leven kunnen hebben. En we beseffen echt wel dat ouders het ook zwaar kunnen hebben, met de zorgen over hun kinderen. Of stel je voor, dat je kinderen problemen krijgen met drugs of verkeerde vrienden… Wij hebben die zorgen niet, we hebben meer vrijheid, of kunnen gemakkelijker een weekend weggaan.”

Hebben jullie moeite met onvruchtbare stellen in de Bijbel, die door een wonder van God een kind krijgen?

Suzanne: “Nee, dat niet. Dat betrek ik niet op mezelf. Ik heb meer problemen met genezingen. Dan denk ik: had ik toen maar geleefd, dan was ik even bij Jezus langsgegaan!”

Leven zonder kinderen

Hoe kijken jullie naar de toekomst?

“Al sinds onze trouwdag beseffen we hoe kwetsbaar het leven is en ook zal blijven. Er zijn later geen kinderen die voor ons zorgen. En als een van ons wegvalt, dan sta je helemaal alleen. Je kunt niet samen met je kind(eren) de ander herinneren. En ook praktisch is het lastig dat er geen kinderen zijn als je ouder wordt. Er gaan vast hobbels komen. We hopen dat we dan een netwerk om ons heen hebben waar we hulp van kunnen krijgen. Maar zover is het nog niet, we hopen ook dat we nog mogen genieten van wat we samen kunnen doen.

We wonen nu nog bij de zaak, na Andrés pensioen willen we graag een kleiner huis dat meer ons formaat is, leuk in een dorp met buren. We hopen te genieten van met de hond wandelen in de natuur, of om in de natuur bezig te zijn. Ja, we hebben nu een hond, daar stoppen we onze liefde in. Het is toch fijn om ergens voor te zorgen, niet alleen voor elkaar maar ook samen voor iets anders. Dat merken we met de hond en dat is fijn. We zijn nu ook een beetje een gezin, en zetten onder een kaart onder onze namen nu ‘poot van Kaylo’.”

Je leest het hele interview met André en Suzanne in  Elisabeth (2021, editie 21), dat 12 november verschijnt. Wil je de Elisabeth ontvangen? Neem een abonnement.  

Tekst: © Elisabeth (Ineke Zuidhof)
Beeld: Elisabeth Ismail

Copyright © Royal Jongbloed All Rights Reserved