Uitzien naar een vredeslicht. Wie wil dat niet? In de wereld is het winter. Het is donker, koud en kil. Er vallen raketten op onschuldige mensen. Raketten hebben geen weet van het leed dat ze treffen. Toch mogen we in deze adventstijd uitzien naar het licht. Naar Hem die het licht is! En omdat wij Hem kennen, mogen wij zelf een lichtje zijn en ons licht uitzenden naar de mensen om ons heen, dichtbij en ver weg. Een gedicht van Marinus.
Raket na raket
Raketten hebben geen ogen
Zien niet waar ze vallen
Zien niet wie ze treffen
Raketten hebben geen oren
Horen geen stemmen
Horen geen huilen
Raketten hebben geen gevoel
Hebben geen weet van doodsangst
Hebben geen weet van de wonden
Raket na raket
Wordt door mensen gemaakt
Wordt door mensen afgevuurd
Raket na raket
Vernielt huizen, scholen en straten
Raakt mensen, kinderen burgers
Mensen in de winter
Zien uit naar een vredeslicht
Kunnen een ander licht zenden
Tekst: Marinus van den Berg
Beeld: Jeswin Thomas, pexels
Wil je meer columns en gedichten van Marinus lezen? Geef (jezelf) een Kerstcadeau en neem een abonnement op ons tweewekelijks christelijk magazine Elisabeth. Bekijk onze Abonneeactie of neem (of geef) een Proefabonnement 6 nummers voor € 12,-.