Hoe zit dat met bidden? Wat als God intensieve gebeden niet verhoort? Moet je bidden tot je een ons weegt? Vaak geeft een niet verhoord gebed diepe teleurstelling. Soms bidden mensen dan maar niet meer. De Bijbel zegt: ‘Bid en je zal gegeven worden (Matteüs 7:7)’ en dat God onze verlangens kent voor we ze uitspreken (Matteüs 6:8). Hoe (ver)hoort Hij dan wel? Verschillende christenen vertellen hoe ze gebedsverhoring ervaren.
Voor Pieter de Hoogt (58) gaat het bij bidden om afgestemd zijn op God. ,,Hij belooft in de Bijbel niet ‘meteen’ of ‘precies zoals ik wil’ mijn gebed te verhoren. Soms leert Hij mij zelf te groeien in wat Hij wil geven. Het is meer een proces dan een instant oplossing.
Het is meer een proces dan een instant oplossing
Zoals mijn gebed om een nieuwe baan. Die kreeg ik niet, maar ik kwam wel tot andere inzichten: God vernieuwt mijn denken steeds weer. Gods verlangen is dat ik groei in verbinding met Hem. Daarin mag ik ook mijn boosheid en teleurstelling naar Hem uiten, net als in de Psalmen. Voor mij is het contact met God de diepste verhoring van mijn gebed.”
Teleurstelling als je gebed niet verhoord wordt
Jarenlang bad Joanneke Jansen (53)* dat ze mocht trouwen, maar ze raakte daarin teleurgesteld. ,,Naarmate ik ouder werd, kon ik alleen maar terugkijken op verloren jaren, waarin ik geen echtgenote en moeder was geweest. Dat gaf veel verdriet en pijn, wat ik soms naar God uitschreeuwde. Afgelopen jaar kwam ik tot het inzicht dat die teleurstelling de weg vooruit blokkeerde. Ik las een boekje van Elisabeth Elliot over lijden. Zij gaf aan dat eenzaamheid en alleen-zijn ook lijden kan zijn. Dat had ik nooit eerder zo benoemd.
Soms schreeuwde ik het uit naar God
Het enige wat je daarmee kunt doen, is naar Jezus gaan en het bij Hem brengen: de onverhoorde gebeden, het onvervulde verlangen, het gemis. Dat betekent overgave aan Gods wil en aanvaarding van je situatie. Het is geen berusting van ‘dan is het maar zo’, maar een uitspreken van: ‘Ik wil u volgen, ook als mijn gebed niet wordt verhoord’. In de verwachting dat God daarin vrede geeft.”
Anderen troosten en bemoedigen
,,Ik heb nog wel het verlangen dat ik de rest van mijn leven niet alleen hoef te blijven. En soms ben ik verdrietig, maar ik voel me vrijer, omdat ik verder kan met mijn leven. Ik voel me nog weleens eenzaam, maar ik ervaar niet die hele diepe eenzaamheid. Hierdoor ben ik ook in staat om naar anderen uit te reiken, anderen te troosten en te bemoedigen in hún verdriet en gemis.”
Tekst: Ineke Zuidhof
Beeld: Victor Freitas, pexels
*om privacyredenen gefingeerd
Elisabeth is een magazine dat ingaat op actuele geloofs- en levensvragen van mensen van vandaag. Ben je nog geen abonnee? Bekijk dan onze abonnementen en word lid!
