Rina Molenaar (1973) wil als directeur-bestuurder van Woord en Daad graag verandering brengen in het leven van mensen die in armoede leven. Totdat Jezus terugkeert. ,,Het lijden kan soms ondraaglijk zijn, maar het komt echt een keer goed. Die hoop wil ik ook uitdragen.”
Ze werd geboren op een steenworp afstand van de Zendmast Lopik. Alsof het een vooruitwijzing was naar de communicatieve talenten die ze zou ontwikkelen. Ze studeerde communicatie en behaalde haar master bestuurskunde. Rina is al meer dan twintig jaar betrokken bij Woord en Daad, sinds 2016 als directeur-bestuurder.
In wat voor gezin groeide je op?
,,Ik kom uit een groot predikantsgezin als tweede van negen kinderen. Mijn vader kreeg na zijn studie theologie Jaarsveld als eerste gemeente, daar ben ik geboren. Daarna verhuisden we naar Groot-Ammers waar ik mooie herinneringen heb aan de grote pastorie middenin het dorp. In de Alblasserwaard heb ik mijn eerste stukje Molentocht geschaatst op de Ammerse Boezem.
We verhuisden vaak, ik weet niet beter
Na Jaarsveld en Groot-Ammers volgden Amersfoort, Lekkerkerk, Woudenberg en Dordrecht. Ik weet niet beter. De positieve kant is dat je als gezin heel hecht wordt met elkaar, want je begint elke keer weer samen op een andere plek. Als er wat met een van ons gebeurde op het schoolplein dan waren de andere Molenaartjes snel paraat…”
Je wilde eigenlijk juf worden?
,,Ja, ik hou veel van kinderen. Na de pabo stond ik zes jaar als juf voor de klas. Het onderwijs vond ik erg leuk, maar toen klopte Woord en Daad aan en zo’n kans krijg je niet zomaar. In het vierde jaar van de pabo liep ik zes weken stage in India voor Woord en Daad. Die reis was overweldigend. De laatste twee jaar als juf zette ik mij al in als scholenvoorlichter bij Woord en Daad. Uiteindelijk werd ik daar achtereenvolgens hoofd particuliere fondsenwerving, manager communicatie en fondsen, en lid van de raad van bestuur.”
Hoe raakte je enthousiast voor Woord en Daad?
,,Het vuurtje is in Groot-Ammers begonnen. Mijn vader was bestuurslid van de Gereformeerde Zendingsbond en Hulp Oost-Europa. Thuis kwamen regelmatig gasten uit Oost-Europa en Afrika. Dit heeft mijn interesse voor de wereldwijde kerk aangewakkerd. Zo logeerden er predikanten uit Kenia die meededen met ons gezin. Ze gingen spontaan aan tafel zingen of in hun handen klappen, heel anders dan ik gewend was. Mijn vader zorgde dat ze in de kerkdiensten een plek kregen en dat hun preek vertaald werd.
Ik ben niet van kerkmuurtjes en houd de blik graag open
Ik vind mensen in al hun diversiteit heel interessant en mooi. Ik ben niet van kerkmuurtjes en houd de blik graag open. Dat zorgt vanzelf voor een bredere blik en het helpt mij ook om kleine dingen die in Nederland spelen te relativeren en te beseffen dat we onderdeel zijn van die grote kerk.”
Wat heb je geleerd van je ouders?
,,De interesse in de ander. Mijn moeder is nuchter en praktisch, met gevleugelde uitspraken als ‘doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg’. Dat houdt mij met beide voeten op de grond. Mijn vader staat heel nieuwsgierig in de wereld. Met veel liefde voor zijn roeping, de hervormde kerk en de wereldwijde kerk. Hij ging zelf ook vaak op reis en dat maakte als kind indruk. Die oprechte interesse in andere mensen hebben wij als kinderen allemaal meegekregen. Een open blik naar de wereld. Nu reis ik zelf de wereld rond.”
Wie verre reizen doet, kan veel verhalen…
,,Ik vind elke reis indrukwekkend maar de rode draad is de veerkracht van mensen. In een stadswijk in Addis Abeba, de hoofdstad van Ethiopië, bezochten we een enorme vuilnisbelt, Koshe, waar de aasgieren boven cirkelden. We ontdekten dat op de vuilnisbelt ook mensen wonen, terwijl we vooral mensen rondom die vuilnisbelt bereikten. Eenmaal op die vuilnisbelt zag ik een rode deur en daar achter woonde een vrouw in een keurig onderhouden ‘huisje’. Er hing een afbeelding met een bijbeltekst. Het was duidelijk dat ze haar hoop hogerop zocht.
Door mijn werk zie ik veel lijden in de wereld
De rust van deze vrouw en hoe ze vertelde wat ze allemaal wél had, maakte veel indruk. Door mijn werk zie ik veel lijden in de wereld. Als ik niet wist dat Jezus dieper geleden heeft, zou ik dat niet aankunnen. Je krijgt immers niet overal antwoord op. Maar door Zijn lijden en sterven kun je wel bij Hem terecht.”
Je legt veel bezoeken af maar kreeg ooit zelf onverwacht bezoek?
,,Ja, er is enige tijd geleden ingebroken. Professionele inbrekers, geen vingerafdruk te vinden. Natuurlijk is er eerst schrik, maar het gekke was dat er een kalme rust over me kwam. Wat bewoog hen? Had even aangebeld toen ik thuis was en me verteld wat je zo hard nodig dacht te hebben. Idealistisch? Het gouden horloge van mijn oma namen ze ook mee en dat vond ik echt niet leuk. Maar ik moest een beetje lachen toen ik ontdekte dat ze ook mijn trouwe reiskoffer hadden meegenomen. In gedachten zag ik ze gaan, de knalrode trolley achter zich aan…”
Wat zijn kruispunten in je leven?
,,Ik zie vooral achteraf kruispunten. Mijn vader zegt weleens: Gods plan met jou is de achterkant van Gods borduurwerk. Aan de voorkant is het heel mooi, maar wij zien de wirwar van draadjes aan de achterzijde en die begrijpen we niet. En zo gaat het bij mij ook. Natuurlijk heeft Woord en Daad een belangrijke plek in mijn leven en dat had ik niet gepland. Maar er waren momenten waarop ik ‘opnieuw’ voor Woord en Daad koos, zoals toen ik directeur-bestuurder werd in 2016. Ik had intern gesolliciteerd, maar moest wel door een streng selectieproces. Je weet niet of je het wordt.”
Zie je daar Gods hand in?
,,Dat heb ik echt bij God neergelegd en gezegd: als ik het niet word dan moet ik wat anders gaan zoeken, maar als ik het wel word dan krijg ik Woord en Daad van U. Ivo ‘t Lam, mede-oprichter van Woord en Daad, zei altijd: ‘Als Woord en Daad van jou wordt, dan moet je stoppen.’ Daar denk ik nog vaak aan. Het leven is niet van jou, maar het is gekregen en ik probeer vanuit overgave mijn leven te leven. Dan komen er kruispunten, maar die zie ik eerder achteraf dan dat ik denk: Ik ben nu 50 en moet nadenken over mijn volgende stap.”
Heb je tijd voor ontspanning?
,,Ik wandel elk jaar samen met een vriendin enkele etappes van het Pieterpad. Maar ik geniet ook van tuinieren in de moestuin bij mijn huis aan de Dordtse Kil en van klussen in huis. Ik schrijf ook kinderboeken en begin nu aan een kerstbundel voor kinderen met kerstverhalen wereldwijd.”
Hoe zie je de toekomst?
,,Ik ben iemand die altijd vernieuwing of verandering zoekt. Vanaf 1 april werk ik samen met Jacob Jan Vreugdenhil die bestuurder programma’s wordt. Middenin deze wereld waarin zoveel gebeurt, slaan we met elkaar de hand aan de ploeg. Totdat Jezus terugkeert! Dat geeft een gezamenlijke motivatie en betrokkenheid. Het idee dat we een God hebben die de wereld regeert en in Zijn hand heeft, geeft mij persoonlijk veel rust. Zowel het lijden in de wereld als het lijden van Jezus hangen voor mij sterk samen met de wederkomst. Het lijden kan soms ondraaglijk zijn maar het komt echt een keer goed. En die hoop wil ik ook uitdragen.”
Woord en Daad werd in 1973 opgericht door ondernemer Ivo ’t Lam en dominee Herman Hegger, vanuit een diep verlangen om verandering te brengen in het leven van mensen die in armoede leven, ongeacht kleur, ras en religie. Samen met een trouwe achterban en ervaren partners is Woord en Daad uitgegroeid tot een wereldwijde organisatie voor ontwikkelingssamenwerking. Meer info: www.woordendaad.nl. Rina Molenaar komt, samen met Mirjam Bikker, Anna Yilmaz en andere bekende Nederlanders, voor in het boek 'Vrouw en werk' van uitgeverij Jongbloed.
Tekst: Walter Wijnhoven
Beeld: Elisabeth Ismail
Dit interview komt uit Elisabeth No.9-2024. Wil je graag vrijblijvend op de hoogte blijven van ons blad? Meld je dan aan voor onze maandelijkse nieuwsbrief.
