Dat haar eerste roman werd uitgegeven, ziet Gabi de Ridder (1968) nog altijd als gebedsverhoring. Toen ze het manuscript naar een uitgever stuurde, was de kritiek in eerste instantie niet mals. Teleurgesteld zette ze het idee om een roman te schrijven uit haar hoofd. Tot ze, jaren later, ontdekte dat het verlangen om te schrijven er nog steeds was.
,,Als kind schreef ik al en ik las graag christelijke romans. Eén boek kwam zo binnen qua taalgebruik en verhaal, dat ik dacht: dit wil ik ook.” Dat gevoel kwam ‘out of the blue’, zegt Gabi. ,,Ik voelde een soort zielverwantschap.” Ze ging ervoor bidden en kreeg al snel een idee voor een verhaallijn. ,,Deels vanuit mijn leven en deels vanuit mijn familie achtergrond, over de voormalige DDR. Ik kende het land wel, want mijn opa woonde daar en we kwamen daar wel eens op vakantie.
De kritiek was in eerste instantie vernietigend
Maar toen ik het manuscript liet beoordelen kreeg ik zo’n vernietigende kritiek dat ik het idee uit mijn hoofd heb gezet. Ik was zwaar teleurgesteld, want ik had het idee dat God me dit op het hart had gelegd. Dus zei ik tegen mezelf: ach, iedereen droomt weleens.”
Samen bidden
,,Jaren later deed ik een cursus bij Agapè. Het ging over ‘wie ben je?’ en ‘wat wil je?’ Daar werd de vraag gesteld: Als je echt zelf zou verzinnen wat je wilt doen, wat zou je dan doen? We hadden een lijstje met een stuk of 10 punten erop. Ik bleef hangen bij dat schrijven. Ik vertelde dat ik diep in mijn hart nog steeds wilde schrijven, maar het was zo’n pijnplek voor mij, ik had het idee geparkeerd.
Ik heb het in één flow geschreven
Een medecursist bad toen voor mij en dat bemoedigde me enorm. Twee weken later kreeg ik een nieuw idee voor een boek. Ik heb een nieuw manuscript naar diverse uitgeverijen opgestuurd en uiteindelijk ging de Banier met mij in zee.”
Christelijk boekenweekgeschenk
,,In 2016 kwam mijn eerste roman ‘Breng me thuis’ uit. Ik heb het in één flow, in drie maanden tijd geschreven. Inmiddels zijn alle 1500 exemplaren verkocht. Daarna heb ik nog een tweede en derde roman geschreven: ‘Geef me moed’ en ‘Zonder afscheid’. Afgelopen jaar mocht ik het christelijke boekenweekgeschenk schrijven: ‘Volgende week, zelfde tijd?’ En op dit moment ben ik bezig met een boek over de memoires van mijn vader. Die hoop ik in het najaar op de markt te brengen. Ik vind het nog steeds bijzonder en zie het echt als gebedsverhoring.”
Tekst: Daniëlle Feddes
Beeld: Karin van Adrichem
Elisabeth Magazine No 8 gaat over gebedsverhoring. Wil je ons magazine ook ontvangen? Kijk op Elisabeth/abonnementen.
