Een interview met een kleurrijke vrouw: beeldend therapeut Julia Molenaar (56). Ze woonde in het kleurrijkste huis van Leeuwarden. Ruim een jaar geleden verhuisde ze met haar man cabaretier-evangelist Ruurd Walinga naar een oude boerderij in het pittoreske Geesteren (Gld). En ook hier is overal kleur te vinden! In haar leven en werk is Julia altijd op zoek naar kleur.
Wat is er veel te zien in dit kleurrijke huis! Allerlei ruimtes en hoekjes, een opengewerkt deel van een boerderijvloer uit de 17e eeuw, een bakhuisje. Maar vooral: overal kleur! Op de muren, de meubels, de piano, de schilderijen, zelfs op de klok. Julia: ,,Kleur tilt me op, geeft leven.”
Toen ik 30 was volgde ik de opleiding Creatieve therapie. Daar zat ik dan, tussen de 18-jarigen
Ze is geboren in Drachten en komt uit een gezin waar in haar beleving gold: wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje. Julia: ,,Ik deed met gemak mavo en meao en ging aanvankelijk als secretaresse aan de slag bij het Friesch Dagblad. Daar rolde ik de journalistiek in. Maar ten diepste wilde ik therapeut zijn en dat bleef knagen. Het voelde als een leegte in me. Als ik daar beroepsmatig iets mee wilde, moest ik een papiertje halen.
Toen ik begin dertig was, zette ik de stap: ik ging de opleiding Creatieve therapie in Leeuwarden volgen. Daar zat ik dan, tussen 18-jarigen. Het voelde als thuiskomen, de leegte werd gevuld.”
God als regisseur
Ondertussen had het leven al rake klappen uitgedeeld aan Julia. Haar moeder overleed op haar 42e aan borstkanker, Julia was toen acht. Een jaar later overleed haar zusje. ,,Ik was als kind aan het overleven, ik verloor zoveel. Als tiener kwam Youth for Christ op mijn weg, dat was echt mijn redding. Ik had toen al een diepe band met God, lag vaak in bed te bidden en te huilen. Toen ze bij Youth for Christ vroegen: ‘Wil je Jezus in je leven aannemen?’ dacht ik: Eindelijk! Ik ervaar God echt als de regisseur van mijn leven.”
,,Na het Friesch Dagblad werkte ik een aantal jaren bij Youth for Christ in Driebergen. Dat was een prachtige tijd. Ik kon daar handen en voeten geven aan mijn geloof en kon mijn creativiteit kwijt. Ik deed er verschillende werkzaamheden: van eindredactie van het blad Aktie tot het organiseren van tiener- en jongerenkampen. Het was levendig en paste niet precies in een hokje. Ik pas ook niet in een hokje (lacht), ik spat er altijd uit!”
Klei, verf, wol en papier
Met haar diploma Creatief therapeut ging Julia aan de slag op een psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis (PAAZ). Daarnaast is ze gestart met haar eigen hulpverlenerspraktijk: Bij de Jabbok. De naam verwijst naar de rivier waar de bijbelse Jakob vocht met God. ,,Mensen kunnen in mijn praktijk met klei, verf, wol en papier vormgeven wat er in hen leeft, wat hen bezwaart. Daarover gaan we dan in gesprek.
Ik werk niet met een specifieke methodiek, ik kijk altijd naar de mens die ik voor me heb en bedenk wat er past. Het gaat erom dat iemand het water durft in te gaan, durft te worstelen. Jakob kwam er niet ongeschonden uit, hij ging mank aan het leven. Maar hij kreeg wel een nieuwe identiteit, en de zon kwam over hem op. Dat beoog ik ook: herstel van levensvreugde.”
Kleur is leven
,,In mijn leven is het beeldende altijd de rode draad geweest. Ik heb de drang iets te scheppen, dat geeft voldoening. En ik creëer mogelijkheden waar iets onmogelijk lijkt. Als kind maakte ik bijvoorbeeld van kapotte sokken een hele barbiegarderobe. Toen ik kanker kreeg, schreef ik een boek” (zie kader). ,,Ik móést beeldend scheppen en schrijven.
Kleuren zijn daarbij cruciaal, want kleur is leven. Ze geven me houvast en kunnen tegenwicht vormen tegen het niet-mooie. Weet je, ik kan soms hier zitten en zomaar genieten van het geel op de muur. De kleur tilt me op. Dat gun ik anderen ook. Het is mijn drive om overal het leven op te zoeken.”
Julia Molenaar schreef Zolang ik leef eet ik gebak. Toch kanker (uitgeverij Van Wijnen, Franeker), een boek over de impact van kanker. Met columns, schilderijen en beeldende inspiratie. Geschreven met kracht, kwetsbaarheid en humor. Zie ook: www.juliamolenaar.nl
Tekst Jeanet Aartsen
Beeld Carla Manten – Aminda Fotografie
Het hele verhaal kun je lezen in Elisabeth Magazine No4-2024. Klik hier voor een abonnement of download eerst een gratis inkijkexemplaar.
