Nils (37) en Jiska (36) Verheul uit Neerijnen kregen vijf jaar geleden het verlangen om een ontmoetingsplek te creëren voor militairen en jongeren. Zij geloven dat God deze droom in hun hart heeft gelegd. Ondanks tegenslagen en twijfel zette het stel door.
Al biddend en zoekend proberen Nils en Jiska Gods stem te verstaan en te ontdekken wat Gods plan is. ,,Als de Heer spreekt, dan merk je dat. Je ervaart dan een vrede die alle verstand te boven gaat.”
Hoe is dit verlangen bij jullie ontstaan?
Nils: ,,Ik werd voor mijn werk als militair verpleegkundige bij Defensie een paar keer uitgezonden, naar Bosnië en Afghanistan. Zo ontdekte ik dat veel militairen en oud-gedienden die op uitzending zijn geweest zich niet begrepen en gehoord voelen. Sommigen kampen met problemen als posttraumatische stressstoornis (PTSS), maar praten daar niet makkelijk over. Anderen begrijpen vaak toch niet wat voor situaties je daar hebt meegemaakt. Jiska en ik kregen het verlangen om iets voor deze doelgroep te kunnen betekenen. Maar ook voor een bredere doelgroep, zoals jongeren.“ Jiska: ,,Eigenlijk voor iedereen die een luisterend oor nodig heeft, of een goed gesprek.“
Houten strandtent
Al gauw ontstond het idee van een soort koffie- en theehuis waar mensen elkaar op een ongedwongen manier kunnen ontmoeten. In eerste instantie wilde Nils op zoek naar een groot pand om het plan te verwezenlijken. ,,Ik vroeg aan de Heer: Hoeveel vierkante meters hebben we nodig? Ik kreeg toen 330 vierkante meter in gedachten. Maar dat zou een enorm pand worden. Ineens moest ik denken aan een houten strandtent van Defensie. Deze hadden we op uitzendingen altijd mee als een ontmoetingsplek voor militairen. Daar kunnen ze dan wat drinken en een spelletje doen, zodat ze even uit het strijdgewoel zijn. Het grappige was dat zo’n strandtent exact 330 vierkante meter is!“
Ik had drie dingen aan de Heer gevraagd
Nils kon bij Defensie een gebruikte strandtent kopen. ,,Maar meestal zien die tenten er niet meer uit als ze gebruikt zijn, dus ik wist niet of het een goede beslissing was. Daarom had ik drie dingen aan de Heer gevraagd. Ik zei: ’Heer, als het voor ons is, wil ik dat de tent droog is, netjes opgestapeld en nog van goede kwaliteit.‘ Toen de verkoper met mij ging kijken, was hij perplex. ’Zo netjes heb ik ze nog nooit gezien’, zei hij. Toen was het voor mij duidelijk: Ik neem hem!“
Businessplan
Ondertussen had Nils zijn ontslag bij Defensie ingediend en ging hij serieus aan de slag met het plan. ,,Ik schreef een businessplan, volgde (horeca)cursussen en sprak met andere ondernemers. Ook had ik een tabel gemaakt met alle bedragen van het hele concept. Alleen, die bedragen werden steeds hoger. Toen ben ik gaan strepen: dat kan weg en dat. Maar op een gegeven moment was ik zo ontmoedigd dat ik dacht: het hele plan gaat niet door.“
Hij zei: Je moet stoppen met strepen; blijf maar gewoon groot dromen
Via anderen kreeg hij tot twee keer toe een bevestiging om toch door te gaan. ,,Op een conferentie kwam er iemand naar mij toe met een woord voor mij. Letterlijk zei hij: ’Je moet stoppen met strepen en blijf maar gewoon groot dromen.‘ Ik dacht: dat van dat strepen kan die man nooit weten. Daarna was er nog iemand, die zei: ’Ik heb het idee dat God zegt: Ga door met wat je doet.’ Toen had ik zoiets: We gaan door, no matter what!“ ,,We wisten wel dat deze droom niet ons verlangen was, maar dat God het in ons hart had gelegd“, vult Jiska hem aan. ,,Toch was het soms zoeken en diverse keren sloeg de twijfel toe. Voor mij voelde het soms als lopen op de golven, net als Petrus. Dan ben je zo aan het kijken naar de golven, naar alles wat er mis gaat, dat je voor je gevoel aan het verzuipen bent. Maar zolang we onze focus op de Heer houden, gaat het goed.“
De aarbeienplant
Nils: ,,We vroegen ons dikwijls af, moeten we het echt wel doen? Maar het verlangen om iets te doen voor anderen groeide alleen maar. Toen was er een keer een spreker bij ons in de dienst. Hij had een beeld voor de gemeente, maar het raakte ons allebei zo, dat we dachten: Dit is voor ons!“ Jiska: ,,Het was het beeld van een aardbeienplant. De kerk is de moederplant, maar ondergronds loopt de plant door. Onze gemeente zit in Giessenburg en wij woonden toen in Meeteren, 30 kilometer van onze gemeente vandaan. We hadden passie voor ons dorp, om daar iets voor te betekenen. Maar we dachten: Hoe zullen we dat doen? We willen hier niet een kerk stichten, maar juist de mensen bereiken die niet naar de kerk gaan. Dat kun je beter doordeweeks doen dan op zondag. Ik zei tegen Nils: Volgens mij zijn wij die aardbeienplant! Ondergronds zijn we verbonden met onze gemeente, maar we zitten wel op een andere plek. En Nils had hetzelfde idee. Voor ons was dat een enorme bevestiging. Het is mooi om te zien hoe God door gewone beelden heen spreekt.“
Hoe weet je of iets van de Heer is?
Nils: ,,Je bidt en je doet een stap. Als het niet van de Heer is, dan word je onrustig en gaan alle alarmbellen rinkelen. Dan moet je stoppen. Als de Heer spreekt, dan merk je dat. Ik ervaar het als een fluisterende stem, met een kalmte erin, waar je rustig van wordt.“ Jiska: ,,Ja, je ervaart dan een vrede die alle verstand te boven gaat. En doordat je erin gaat wandelen en stappen gaat zetten, ga je die stem ook horen. Niet een letterlijke stem, voor mij is het meer een gevoel. Ik denk dat je ook een stukje onderscheid krijgt, bijvoorbeeld als er weerstand – strijd – komt. Dat je dan weet: dit is weerstand waar ik doorheen moet, of je weet dat je juist niet verder moet op een bepaalde weg. In dat laatste geval gaan er vaak meerdere deuren dicht. Soms moet je wachten tot je bevestiging krijgt. Wij hebben ook duidelijk door andere mensen heen Gods stem verstaan, zoals bij dat beeld van die aardbeienplant. Maar ook die mensen die wat tegen Nils zeiden, iets wat ze uit zichzelf niet hadden kunnen weten. Dan heeft God dat in hun hart gelegd om te zeggen.“
Hoe gaat het nu met de plannen?
Jiska: ,,We hebben inmiddels een ander huis gevonden, ook op een heel bijzondere manier. Tot drie keer toe leek het huis wat wij op het oog hadden aan onze neus voorbij te gaan. Maar we hadden het idee dat de Heer tegen ons zei: Ik ga jullie dit huis geven. Dus we zijn met banken gaan praten om de financiering rond te krijgen. Ook hebben we mijn schoonouders gevraagd of zij het zagen zitten om het samen te kopen. Op het terrein staat namelijk nog een tweede huis. We zijn steeds stappen blijven zetten en doorgegaan.“
De strandtent staat nu nog in acht zeecontainers op ons terrein
Nils: ,,In november hopen we de strandtent op te bouwen. Hij staat nu nog in acht zeecontainers op ons terrein. Het is nog even wachten op de vergunningen. Maar we hebben alle vertrouwen dat het doorgaat. De buurt is ook enthousiast. We hebben ons concept open en eerlijk met iedereen besproken. Transparantie staat bij ons hoog in het vaandel. De naam van ons bedrijf wordt dan ook ’Open en Heerlijk.’ Waarbij heerlijk slaat op de lekkere koffie die we gaan schenken.“
Liberation Route
Tot slot vertelt Nils nog iets bijzonders, een mooie bevestiging van de Heer van hun plannen: ,,Toen we hier net een week woonden, hoorden we dat er langs ons huis een route van de Liberation Route komt, de herdenkingsroute waarlangs de geallieerden Europa hebben bevrijd. Dat kun je zelf niet verzinnen!“ Jiska: ,,Als mensen die route gaan fietsen of wandelen, dan kunnen ze hier mooi stoppen voor koffie.“
Tekst: Daniëlle Feddes
Beeld: Marjan van der Meer – Pure Fotografie; Unsplash
Het hele interview met Nils en Jiska vind je terug in Elisabeth Magazine no. 17-2024. Wil je voortaan niets meer missen uit de Elisabeth? Gun jezelf een abonnement en geniet van de opbouwende verhalen, gedichten, columns en natuurfoto’s.
