fbpx
Home Column ‘Ik ben zo moe van het zoeken naar uw kribbe’

‘Ik ben zo moe van het zoeken naar uw kribbe’

door Daniëlle Heerens

‘Ja, u ook fijne dagen toegewenst.’ Hoe vaak en in hoeveel variaties had het de laatste dagen geklonken in de zaak. Klanten, bekend of niet, hadden het hem toegewenst. ‘Fijne dagen hoor. Gezellige dagen. En wie weet misschien ook nog een witte Kerst.’ Het kon toch, als ze ons daarboven een beetje ter wille zouden zijn?

Toen de zaak gesloten was, liep de man in gedachten naar huis. Zijn handen diep in de zakken van zijn leren jas gestoken. De straten lagen er stil en verlaten bij. Een enkele auto kwam hem tegemoet, op weg naar de supermarkt voor een laatste boodschap. Achter de ramen van de huizen blonken lampjes en dennengroen kierde tussen de vitrages door.

Kerstfeest… Wat is het eigenlijk? Een oase van binnenhuiswarmte leek het. Even met de rug naar de werkelijkheid toe gaan staan. Even vluchten in een ’gemaakte’ wereld van vrede en rust. Nou ja, voor de kalkoen en de kip was het niet zo feestelijk. Stijf en koud lagen zij in stukken in de vrieskist. Maar niet lang meer, dan zouden ze opgediend worden. Het hoorde er zo echt bij. Ja toch!

Ineens hoorde hij het geluid van voetstappen. Naast hem verscheen een jonge man. ‘Fijne feestdagen.’
De jonge man naast hem knikte en antwoordde: ‘Bedankt.’ Om dan te vervolgen: ‘Ik vind feest zo afgezaagd klinken. Kerst is voor mij een paar extra vrije dagen. Gewoon gezellige dagen in familiekring. Nee, ik ben niet religieus opgevoed. We maken het leuk met wat dennengroen en verder zien we het wel.’

‘Helemaal mee eens,’ hoorde hij ineens een vrouwenstem zeggen. ‘Vroeger geloofde ik het kerstverhaal. Ik heb moeder Maria – in mijn gedachten – vaak gebogen zien staan over de kribbe. En Jozef? Hij stond er wat bedremmeld naast. Helemaal toen de herders binnenkwamen om het kindje te aanbidden. Ja, het was een mooie gedachte.’ Even viel er een stilte. Net alsof ze het opnieuw beleefde.

‘Maar nu weet je beter,’ zei de vrouw. ‘Hoe zal ik het uitleggen… Kijk, een mens is van nature een beetje religieus aangelegd. En zo heeft hij zijn eigen godsbeeld geschapen. Zeg maar… een soort oergevoel. Een mens heeft behoefte aan zekerheid en troost, vooral als het tegen zit. Geloven is meer een zoektocht naar ontroering en vervoering – en dat is allemaal met Kerst op zijn sterkst aanwezig, toch?’

‘Ik denk daar anders over.’ Zijn stem, met het lichte accent van de buurtschap waar hij praten had geleerd, klonk vast. ‘Nee, ik ben niet kerkelijk’ – waarom zei hij dat er eigenlijk bij, voor de meerwaarde? – ‘maar… Kerst heeft voor mij echt een diepere betekenis. Het is voor mij een moment van bezinning. Terugkijken. Ik ervaar dat bij Kerst veel sterker dan bij de jaarwisseling. Het terugkijken heeft voor mij iets van, hoe zal ik het eens zeggen… opschonen. Ja, dat is het goede woord. De oude rommel wegwerken die je een jaar lang hebt opgespaard en meegetorst in je leven. Nieuwe energie en inspiratie opdoen. Maar waar bemoei ik me eigenlijk mee,’ besloot hij. ‘Uh… fijne dagen trouwens.’

‘Voor mij is het Kind Jezus cool en geloven is fun.’ Het jonge-meisjesgezicht straalde hoop en verwachting uit. Haar neusje met sproetjes wipte uitdagend op en neer.’

In de stilte die volgde was alleen het geluid van zijn voetstappen te horen. De man blikte om zich heen. Niemand. Waar was iedereen? Had hij zich de gesprekken verbeeld misschien? Kwam het door zijn gevoel dat het Kind Jezus gevangenzat in de redeneringen en belevenissen van mensen? Nog enkele dagen en alles zou weer zijn geëigende gang gaan. Mensen zouden de zaak weer verlaten. In plaats van fijne feestdagen zouden ze elkaar een goed weekeind toewensen.

Een zin – het was niet te achterhalen waar die vandaag kwam – ging de man door het hoofd. Ik ben zo moe van het zoeken naar uw kribbe.

Tekst: © Elisabethbode (Douwe Janssen)

De Elisabethbode is een magazine dat ingaat op actuele geloofs- en levensvragen van mensen van vandaag. Het biedt op persoonlijke manier bemoediging en steun vanuit het christelijk geloof. Dat gebeurt in een gevarieerde mix met verhalen van mensen over hoe zij het geloof vertalen naar hun dagelijks leven, met informatieve achtergrondartikelen en reportages over relevante thema’s, een pastorale vragenrubriek, herkenbare columns en gedichten. Er is ook volop plaats voor schitterende natuurfotografie, kunst, humor, psychologie en duurzaam leven. Het magazine richt zich op iedereen vanaf 50 jaar. Bent u nog geen abonnee? Bekijk dan onze abonnementen en word lid!

Reageren

* Door dit formulier te gebruiken, gaat u akkoord met de opslag en verwerking van uw gegevens door deze website.

Copyright © Royal Jongbloed All Rights Reserved