Stille Zaterdag heet ook wel Paaszaterdag. Stil, door de dood, de verslagenheid. Stil, omdat het sabbat is. En stil, omdat er geen klokgelui is tot aan de komende Paasnacht. Dit is de dag tussen dood en nieuw leven. Dit jaar valt Stille Zaterdag op 30 maart.
De lezing gaat over de wachters bij het graf van Jezus. Het evangelie van Mattheüs beschrijft dit verhaal aan het eind van hoofdstuk 27: ‘De volgende dag, dat is de dag na de voorbereiding, kwamen de overpriesters en de Farizeeën bij Pilatus bijeen en zeiden: Heer, wij herinneren ons dat deze verleider gezegd heeft toen Hij nog leefde: Na drie dagen zal Ik opgewekt worden. Geef dan bevel dat het graf tot de derde dag toe beveiligd wordt, opdat Zijn discipelen Hem ’s nachts misschien niet komen stelen en tegen het volk zeggen: Hij is opgewekt uit de doden. En dan zal de laatste dwaling erger zijn dan de eerste. Pilatus zei tegen hen: Hier hebt u een wacht; ga heen, beveilig het naar uw beste weten. Zij gingen erheen en beveiligden het graf met de wacht, nadat zij de steen verzegeld hadden.’
Het graf wordt uitermate goed beveiligd. Er wordt een steen voor het graf gerold, de steen wordt verzegeld en bij het graf komen ook nog Romeinse wachters. Het was onmogelijk dat het lichaam van Jezus door Zijn discipelen weggehaald zou worden.
Paasnacht
In steeds meer protestantse kerken wordt in de late avond van Stille Zaterdag de Paasnacht gevierd, met soms voorafgaand een Paaswake. De viering start in het donker, het orgel zwijgt. Dan wordt het licht – de nieuwe Paaskaars – binnengedragen. Dat licht wordt doorgegeven aan de kerkgangers die een klein kaarsje krijgen.
Het licht wordt binnengedragen en doorgegeven aan de kerkgangers
Er zijn lezingen over de schepping, de zondvloed en de uittocht door de Rode Zee: door het water van de dood naar nieuw leven, van schepping naar voltooiing. In de vroege kerk werden nieuwe christenen in de paasnacht gedoopt. Daarom is er ook nu soms een doopdienst in deze nacht en een hernieuwing van ieders doopbelofte.
Aan het einde van de dienst is er een korte lezing over de vrouwen die naar het graf gaan en het leeg aantreffen. Zij horen: ‘Hij is niet hier, Hij is opgestaan!’ Tijdens deze lezing luidt de klok. De mensen gaan met hun lichtje de kerk uit en wensen elkaar een gezegend Paasfeest.
De Goede Week is een weg die je met anderen kunt gaan. Je gaat van donker naar licht, heel concreet. Op de vraag ‘Wat raakt jou het meest op het gebied van geloof en kerk?’ zei een vrouw: ‘Daar hoef ik niet lang over na te denken. Voor mij staat met stip op 1: de Paasnacht. Het aansteken van de kaars in het donker, het licht dat zich verspreidt door de kerk, de vreugde over de opstanding uit alle dood – dat wil ik geen jaar missen.’
Lees ook:
Wat is de Goede – of Stille – Week?
Tekst: Jeanet Aartsen en Daniëlle Feddes
Beeld: Francesco Ungaro, pexels
Elisabeth is een magazine dat ingaat op actuele geloofs- en levensvragen. Ben je nog geen abonnee? Bekijk dan hier onze abonnementen en word lid!
