Oudejaarsavond. Als kinderen keken wij daar enorm naar uit. Want we mochten opblijven tot twaalf uur en dan vanaf de hoogste galerij kijken naar het vuurwerk in onze wijk.
We hadden een buurman die mijn moeder ‘een Indischman’ noemde. Hij bouwde op de ochtend van 31 december altijd een hele stellage vol vuurwerk. Hij zat er de rest van de dag bij om te voorkomen dat het voortijdig aangestoken werd. Als dan de klok middernacht sloeg, begon er een waar spektakel.
Als de klok middernacht sloeg begon er een waar spektakel
Maar… eerst gingen we ’s avonds naar de kerk. Het was altijd een lange dienst. Want dan werden de namen genoemd van de mensen die het afgelopen jaar overleden waren. Wij hadden een grote gemeente en voor mijn gevoel kwam er geen eind aan. Schiet op, dominee, we willen naar de oliebollen en het vuurwerk.
Oudejaarsavond en Eeuwigheidszondag
Zo weinig als ik het noemen van de namen toen kon waarderen, zo waardevol vind ik het nu. Ook omdat het bij ons niet op oudejaarsavond gebeurt, maar op de laatste zondag van het kerkelijk jaar. Eeuwigheidszondag. In onze gemeente worden hiervoor altijd de familieleden van de overledenen uitgenodigd. Sommigen zijn al in geen jaren meer in de kerk geweest. Je merkt dan hoeveel indruk het op de nabestaanden maakt dat de naam van hun dierbare genoemd wordt. Hoe het hen emotioneert. Ik krijg het zelf ook altijd te kwaad en heb de rest van dag hoofdpijn door de spanning die het kost om niet in gesnik uit te barsten.
In sommige kerken worden op oudejaarsavond de overledenen herdacht
Nabestaanden mogen een kaars aansteken aan de paaskaars en die voor in de kerk neerzetten. Ze krijgen ook een steen met daarop de naam van de overledene. Na de dienst worden ze uitgenodigd voor het koffiedrinken. Je merkt dan uit de gesprekken hoe kostbaar ze het vinden dat God gedankt wordt voor het leven van hun dierbare.
En dat zij als nabestaanden ook in gebed worden gebracht. Soms is Eeuwigheidszondag het begin van een hernieuwde kerkgang. En geen wonder, want het is ook waardevol. Waar anders vind je iets vergelijkbaars?
In de kerk van Christus worden we er geregeld bij bepaald Wie het leven geeft. In Wiens hand we zijn, in leven en sterven. Hij houdt ons vast. En dat is iets om vast te houden. Ook in het nieuwe jaar!
Tekst: Thea Westerbeek (Deze tekst is een bewerkte versie van het redactioneel uit EM no. 20).
Beeld: Olia Danilevich, pexels
Lees ook: Hoe maak je nieuwe vrienden?
Wens van de redactie
Het jaar 2022 is bijna voorbij. Als redactie kijken we terug op de verschijning van weer 23 edities van Elisabeth vol inhoudelijke thema’s. Ook voor het nieuwe jaar hopen en bidden we dat vele lezers via het blad zullen worden opgebouwd in hun geloof en mogen genieten van alle artikelen en rubrieken die ons magazine rijk is. We wensen ieder sfeervolle feestdagen en een geïnspireerd en gezegend 2023 toe!
Team Elisabeth
Ook lid worden van Elisabeth? Neem een jaarabonnement met korting. Je ontvangt ons Magazine dan 23x per jaar voor een bedrag van omgerekend 2,75 euro per maand.