Joost en Ruth de Wit verhuizen binnenkort met hun twee kinderen naar Kenia waar ze gaan vliegen voor Mission Aviation Fellowship (MAF). Van kinds af aan wilden ze beiden piloot worden. Inmiddels hebben ze samen al meer dan 35 jaar ervaring in het vliegen met grote vliegtuigen. ,,God gebruikt je talenten, en vliegen is nu eenmaal ons talent.”
Ruth de Wit – van der Ploeg (1980) groeide op in een christelijk gezin in Leiderdorp, met een oudere zus en een tweelingzus. In 2008 ging haar meisjesdroom in vervulling: ze werd piloot bij KLM. In de cockpit ontmoette ze Joost, met wie ze in 2012 trouwde. Hun droombanen bij KLM hebben ze nu opgezegd, om binnenkort naar Kenia te vertrekken als piloten voor Mission Aviation Fellowship (MAF) – samen met hun kinderen Naud (2014) en Annemijn (2016).
Hoe kijk je terug op je jeugd?
,,Mijn moeder was er altijd voor me. Ze ging pas buiten de deur werken toen mijn tweelingzus en ik elf jaar waren. De vakanties waren het leukst. Wij gingen altijd ver weg, met het vliegtuig. Mijn vader werkte op kantoor voor KLM; daardoor konden we goedkoop vliegen. Dat was best bijzonder, zeker in die tijd. Alle kinderen uit mijn klas gingen meestal met de auto naar Frankrijk. En dan kwam ik weer met allemaal wilde verhalen!”
Wat gaven je ouders je mee?
,,Mijn ouders gaven ons het christelijk geloof mee. We gingen naar een evangelische gemeente. Mijn moeder heeft ooit een bijbelschool in Engeland gedaan en werkte als zendeling in Taiwan. Daardoor hadden mijn ouders vrienden over de hele wereld, die we tijdens onze vakanties opzochten. Zo kregen we al jong veel van de wereld te zien.”
Als kind wilde je al piloot worden. Hoe kwam dat zo?
,,Het goedkope vliegen hield in dat we de stoelen kregen die over waren. Soms zaten we op klapstoelen van de stewardessen. We hadden daardoor veel contact met de bemanning. De deur van de cockpit stond in die tijd ook meestal open. Zo kon ik zien wat daar gebeurde. Mijn zussen riepen altijd dat ze stewardessen wilden worden. Maar ik zei: ik denk dat ik liever voorin ga zitten!”
Zo gezegd, zo gedaan?
,,Ik wist heel zeker dat ik piloot wilde worden. Maar de weg ernaartoe was niet gemakkelijk. Ik heb hard moeten knokken om mijn doelen te bereiken, zeker als vrouw in een mannenwereld. Bij één van mijn banen was ik de enige vrouw in het team. Mede daarom maakte een collega mij steeds zwart. Toen hij later zag wat ik in mijn mars heb, bood hij zijn excuses aan en gaf me zelfs een piloten Barbie cadeau!”
Ben je blij dat je hebt doorgezet?
,,Zeker. Als ik terugkijk, zie ik steeds weer hoe God voor mij zorgde. Dat begon al met een vriendin van mijn moeder, die haar huis als onderpand gaf voor een lening voor mijn vliegopleiding. Toen ik klaar was, ging het heel slecht in de luchtvaart. Het was onmogelijk voor mij om genoeg vlieguren te maken voor de commerciële luchtvaart, dus koos ik voor de instructeursopleiding. Vervolgens arrangeerde God een toevallige ontmoeting met de eigenaar van een vliegschool, die mij meteen een vaste baan als instructeur gaf.”
Wat vind je zo leuk aan je beroep?
,,Vliegen geeft mij een gevoel van vrijheid. Het uitzicht is altijd prachtig en geen enkele dag is hetzelfde. Het is heel dynamisch. Daarnaast vind ik reizen erg leuk. Ik ben al de halve wereld over gevlogen! Het is bovendien leuk dat mijn man ook piloot is. Je snapt goed van elkaar wat het is om weg te gaan of juist degene te zijn die thuis achterblijft. Het is ook fijn om soms over ervaringen te discussiëren of advies te kunnen vragen. Maar het grootste gedeelte van de tijd praten we niet over werk.”
Heb je altijd de hand van God in je leven gezien?
,,Hij was er wel, maar ik wilde dat niet altijd zien. Toen ik zestien was, gingen mijn ouders scheiden. De kerk stelde mij in die tijd zo teleur, dat ik dacht: het hoeft niet meer van mij. Pas jaren later, toen ik inmiddels al met Joost getrouwd was, kreeg ik weer het verlangen om God te zoeken. Samen met de kinderen zat ik dan op zondagochtend Hour of Power te kijken. Joost vond het prima, maar wilde er zelf niet aan meedoen.”
Hoe ben je toch weer in de kerk terechtgekomen?
,,Ik wilde wel weer naar een kerk, maar welke? Na een zoektocht heb ik me uiteindelijk in GODcentre in Voorschoten laten dopen. Joost was er ook bij, en er werd voor ons als gezin gebeden. Eén van de gemeenteleden vroeg hem daarna: stel nou dat er een God bestaat, zou je Hem willen leren kennen? Joost zei ‘ja’. En ik dacht: wat zeg je nou?! Twee dagen later zat hij bij de Alpha cursus. Het is echt geweldig hoe God in hem gewerkt heeft.”
Je staat nu op een kruispunt in je leven. Hoe ben je daar gekomen?
,,We zagen een filmpje van een jonge Nederlandse piloot. Zij was wetenschapper en had zich laten omscholen tot piloot voor MAF. We overwogen haar financieel te ondersteunen en kwamen zo met haar in contact. Na onze ontmoeting raakten we erg onder de indruk van het werk van MAF. Na een paar weken zei Joost: ik dacht dat het een bevlieging was, maar het laat me niet los. Waarop ik zei: dat heb ik ook! We moesten ons vliegbrevet voor kleine toestellen vernieuwen en besloten dat te doen bij MATC, de vliegschool gelieerd aan MAF. Korte tijd later hebben we gesolliciteerd.”
Hoe wist je zeker dat de stap naar MAF de juiste was?
,,Ik wilde wachten op een letterlijke stem uit de hemel, maar die kwam niet. Wel kregen we drie keer de indruk dat God tegen ons zei: als je zelf niet in beweging komt, dan kan ik je niet sturen. Die bevestiging was genoeg. Het is inmiddels twee jaar geleden dat we dit proces zijn ingegaan. Ondanks onze vliegervaring moeten we nog heel wat extra trainingen volgen. Ook zijn we met onze kinderen drie maanden in Engeland geweest voor een bijbelschool. We zijn bezig om een achterban op te bouwen, die ons financieel ondersteunt. Want een salaris krijgen we niet meer. We hadden nooit ambities om de zending in te gaan. Maar God gebruikt je talenten als je de zending ingaat, en vliegen is nou eenmaal ons talent.”
Waar kijk je naar uit als je straks in Kenia bent?
,,MAF werkt samen met 1400 organisaties in 26 landen. Met 120 vliegtuigen vervoeren we hulpgoederen, medicijnen en humanitaire staf naar onbereikbare gebieden. In Kenia zullen we straks veel met medische staf vliegen. Ook met dierenartsen, die het kostbare vee van mensen in afgelegen gemeenschappen behandelen. Ondertussen vertellen we mensen die we bezoeken over Jezus. Ik kijk ernaar uit om heel praktisch van betekenis te kunnen zijn.”
Lees meer op www.mafdewit.nl of volg hen op social media: @mafdewit.
Tekst: Anneke Bolt
Beeld: MAF, privé
Lees ook:
Ron van der Spoel brengt het evangelie in Limburg
Loes en Wilco willen met een boot naar Griekenland
De Elisabeth (voorheen Elisabethbode) verschijnt 23 keer per jaar met interessante interviews, prikkelende columns, prachtige natuurfoto’s en opbouwende Bijbelstudies. Word lid en ontvang elke veertien dagen Elisabeth Magazine bij jou thuis!