Jenny Pieksma opent sinds vorig jaar elke week haar tuin voor haar buurt. Theetuin ‘Ontmoeting’ is voor veel buren een haven van rust en ruimte. Jenny vertelt: ,,Dit heb ik altijd al willen doen. Anderen ontmoeten, zonder programma, zonder een christelijk tintje. Het christelijke mag voortkomen uit je houding.”
Het is maandagmiddag en ik ben op bezoek in Opeinde, een idyllisch dorpje vlak bij Drachten. Gastvrouw Jenny heet me hartelijk welkom en leidt me de tuin rond. Aan de rand van het domein kijkt een enorme beuk uit over het maïsveld. Twee eenden vliegen luid kwakend over ons hoofd, een merel hipt vrolijk rond tussen de rododendrons. Overal staan borders met bloemen en bloeiende planten. Wat een heerlijke plek!
Vrolijk gedekte tuintafel
We nemen vervolgens een kijkje in de keuken waar een paar dames druk in de weer zijn. Vriendin Geke en buurvrouw Ineke helpen elke week mee. Er worden stoelen, kussens, tafels en een bank naar de tuin gesleept. Op de vrolijk gedekte tuintafel verschijnen thermoskannen met koffie, theeglazen en gekleurde kopjes. En diverse schaaltjes met koek.
Ontmoeting
De eerste gast arriveert. Marja en Jenny kennen elkaar al dertig jaar. ,,Goed om even hier te zijn”, zegt Marja. Ze geniet elke week van de vogels, de rust en de ruimte. ,,Ik ben een echt buitenmens, maar ook een mensenmens. Je kunt hier even op adem komen. We gaan allemaal goed met elkaar om en zijn een luisterend oor voor elkaar.”
Even later komt Emmy van 88 eraan met de rollator. Jenny geeft haar een hug en neemt haar daarna aan haar arm mee de tuin in. ,,Heb je een leuk weekend gehad, Emmy?” vraagt ze. Emmy woont al bijna vijftig jaar in de buurt. ,,Het is heel fijn om erbij te zijn. Het is gezellig met elkaar. We praten overal over, ook als je ergens mee zit.”
Door de theetuin zijn er allemaal contacten gelegd in de buurt
Langzaamaan druppelen ook de andere dames de tuin binnen. Carla van twee huizen verderop schuift naast Emmy op de schommelbank. Ondertussen gaat Geke met de koffiekan rond. De dames genieten zichtbaar van de gastvrijheid, het buiten-zijn en de ontmoeting met elkaar. Niet voor niets noemt Jenny haar theetuin ‘Ontmoeting’.
Al langer was het haar wens een theetuin te beginnen. ,,Mijn man Jan en ik hebben een aantal jaren als zendelingen in Zuid-Afrika gewerkt. Ik zocht daar vrouwen op en dacht: als ik terugkom in Nederland, dan wil ik ook van die ontmoetingen organiseren. Maar in onze vorige buurt woonden voornamelijk werkende vrouwen en onze tuin was zo klein als een postzegel.”
Zetje over de drempel
Toen ze dit huis in Opeinde te koop zagen staan, viel Jenny gelijk als een blok voor de tuin. ,,Het huis gingen we later pas bekijken en kwam, zeker voor mij, op de tweede plaats. Maar toen ik die tuin zag, zei ik gelijk: Dit is het! Het plekje deed me aan mijn opa en oma denken. Zij hadden negen kinderen en een Spar-winkel op een heel groot erf in Landsmeer. Het leek me mooi om de gastvrijheid die ik van mijn grootouders heb meegekregen, hier in Opeinde ook te delen.”
De gastvrijheid heb ik van mijn grootouders meegekregen
Maar ze woonde hier nog maar net, of corona gooide roet in het eten. Jenny: ,,Dan krijg je nul komma nul mensen bij elkaar. Ik vroeg me af of dit ooit door kon gaan, en ik bad er ook voor. Vorig jaar liep ik door het dorp en toen ontmoette ik Emmy. Ze vertelde dat ze best eenzaam was. Ik zei dat ik een theetuin wilde beginnen en vroeg of ze niet eens een kopje thee wilde komen drinken. ‘Nou, dan ben ik de eerste die komt’, was haar reactie. Toen moest ik wel, dat zetje hielp me over de drempel.”
Gemêleerd gezelschap
Jenny deed die week kaarten in de brievenbussen in de buurt. ,,Toen kwamen er gelijk tien mensen! Nu komt er elke week een vaste kern. Soms neemt iemand familie mee die op bezoek is. Ook schuiven er weleens gasten aan die bij ons verblijven.” Ook mannen zijn welkom. ,,We staan open voor Jan en alleman, het is een gemêleerd gezelschap. Ik ervaar echt dat ik dit huis en erf van God gekregen heb en daarom wil ik deze plek ook delen met anderen”, zegt Jenny, ,,maar ik doe dit niet om te evangeliseren. Meer om elkaar te ontmoeten en te leren kennen.”
Mooi als de mensen ook een ontmoeting met de Heer mogen hebben
,,God heeft dit verlangen in Jenny’s hart gelegd”, is Ina’s overtuiging. Ina is een buurvrouw die al vanaf het begin meehelpt in de theetuin. ,,Het is een heel trouwe groep mensen en ze komen elke maandag. Het voorziet echt in een behoefte. Er is saamhorigheid en liefde onder elkaar. Vroeger kende je elkaar in deze buurt niet, maar door de theetuin zijn er allemaal contacten gelegd. Die ‘eerste ontmoeting’ is er al. We hebben het verlangen dat ze ook een ontmoeting met de Heer mogen hebben: de tweede ontmoeting.”
Geen christelijk sausje
Toen Wikje voor het eerst van de theetuin hoorde, was ze wat sceptisch. ,,Ik dacht: ze gaan zeker beginnen met gebed; nou, dan kom ik niet.” Maar Jenny haalde haar over om toch een keer te komen kijken. Nu is Wikje een trouwe bezoekster van de theetuin. Jenny: ,,We bidden hier niet. Ik doe dat zelf wel vooraf: voor een goede sfeer en goede gesprekken. Maar we doen geen ‘christelijk sausje’ over de thee of koffie. We zijn wie we zijn, en dat is het.”
We zorgen voor elkaar en gaan ook met elkaar op stap
Wikje: ,,Ik ben weduwe en heb het daar moeilijk mee. Als Jenny me begroet, dan zeg ik: ‘Dit is mijn eerste knuffel voor vandaag.”’ Die verbondenheid doet haar goed. ,,We zorgen voor elkaar. Als iemand bijvoorbeeld naar het ziekenhuis moet, dan schrijven we even een kaartje of we brengen een bloemetje.” Af en toe gaan de dames met elkaar op stap. Jenny: ,,We zijn al eens samen een pilsje wezen drinken en met Kerst hebben we koffiegedronken in het tuincentrum hier in de buurt.”
Uit het isolement
,,Mijn hele leven is veranderd sinds ik hier kom en weer mensen ontmoet”, vertelt Margret, als ik naast haar aanschuif. Ze zit in een rolstoel en heeft in de coronaperiode drie jaar binnen gezeten. ,,Ik heb weer zin in het leven”, zegt ze. ,,Je zit lekker in de tuin, je hoort de vogeltjes.” Ze heeft posttraumatische dystrofie en dat veroorzaakt veel pijn. ,,Er even uit gaan is heel belangrijk, anders blijf je in zo’n cirkeltje hangen. Wat Jenny doet, zouden meer mensen moeten doen. De eenzaamheid is heel groot in Nederland. Je haalt mensen uit hun isolement.”
Als de zon achter de wolken verdwijnt, worden er plaids tevoorschijn gehaald
Buurvrouw Ineke vindt het ‘een leuk initiatief, met goed gevolg’. ,,De meesten komen vrij trouw”, zegt ze. Er komt een fris windje opzetten en de zon verdwijnt net achter de wolken. Er worden plaids tevoorschijn gehaald. Gretl, Inekes huisgenote, komt er ook even een uurtje bij. ,,Langer hoeft voor mij niet, ik ben altijd druk bezig in onze eigen tuin. Maar ik vind het een heel leuk, sociaal idee.”
Sociale functie
Alda is er al vanaf het eerste uur bij. Ze vindt de theetuin ‘een paradijsje: ,,Ik zie er elke week naar uit.” Ze vindt de opzet van Jenny mooi: ,,Het heeft een sociale functie, zeker in deze tijd. Dit is echt een haven. Je komt helemaal tot rust!”
Het idee is zo simpel! En het meestje heb je al: tuinstoelen, een tafel en een theepot
Jenny geniet zelf even hard mee: ,,Dit is echt zo’n leuke groep. Het loopt vanzelf. En het idee is zo simpel. Het meeste heb je al: tuinstoelen, een tafel en een theepot. Ook al heb je een kleine tuin, dan kan het. Bezoekers kruipen toch bij elkaar. Het is gewoon gezellig en laagdrempelig. En als ik er een keer niet ben, dan pakken Ineke en Geke het op. En is het winter, dan zitten we lekker binnen.”
Tekst: Daniëlle Feddes
Beeld: Marleen Annema
Ben je nog geen lid van Elisabeth Magazine en wil je graag eens kennismaken? Kom dan gezellig eens ‘buurten’. Je kunt hier een gratis inkijkexemplaar downloaden. Voor een (proef)abonnement klik je hier: https://www.elisabethmagazine.nl/abonnement/
Lees ook het artikel over buren van Henk Fonteyn: Wat zegt de Bijbel over buren? en van Luc Tanja: ‘We hebben nu een echte relatie met de buren’.