Jezus raakt onreine mensen aan. Hij eet met zondaars. Hij bekommert zich om de zorg voor vreemdelingen. En zegt: ‘Doet u voortaan net zo.’ Is dat even confronterend!
Wat is het gemakkelijk om in te stemmen met de woorden en daden van Jezus en er verder niet over na te denken… Maar ‘Vergis u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen’(Jakobus 1:22).
Beetje vies
Wat doet Jezus? Hij vergeeft mensen, Hij geneest zieken. Niet alleen met woorden, maar ook met aanraking. Jezus had de blinde man uit Johannes 9:1-7 met één woord kunnen genezen. Maar Hij kiest voor aanraking. Jezus bestrijkt de ogen van de man met een mengsel van speeksel en modder – dingen die wij een beetje vies vinden – en enige tijd later kan de blinde weer zien. Ook de vrouw die aan bloedverlies lijdt (Marcus 5 en Matteüs 9) geneest doordat ze letterlijk met Jezus in aanraking komt. ‘In een van de steden waar Hij [Jezus] kwam, stond er plotseling een man voor Hem die door huidvraat getekend was. Toen hij Jezus zag, liet hij zich languit op de grond vallen en smeekte Hem om hulp met de woorden: ‘Heer, als U wilt, kunt U mij rein maken.’ Jezus stak zijn hand uit, raakte hem aan en zei: ‘Ik wil het, word rein!’ En meteen verdween zijn huidvraat’ (Lucas 5:12-13).
Mensen die aan huidvraat (lepra) leden, waren onrein. Ze leefden totaal geïsoleerd, buiten het dorp of de stad. Familieleden brachten eten en kleren, die ze op grote afstand achterlieten, uit angst om zelf deze besmettelijke ziekte te krijgen. Lepralijders stierven een eenzame, ellendige dood. Maar deze melaatse wordt door Jezus aangeraakt. Jezus omarmt hem, staat er eigenlijk in het Grieks. Door hem aan te raken maakt Jezus zichzelf onrein. ‘Jezus maakt eigenlijk zijn handen vuil’ (Anselm Grün). De bloedvloeiende vrouw, de man met huidvraat, de lammen en blinden die Jezus geneest, ze worden in heel hun bestaan aangeraakt. Zij kunnen weer onder de mensen komen. Normaal functioneren. Meedoen.
Veel oordeel
De mens kijkt naar het uiterlijk, maar de HEER kijkt naar het hart (1 Samuel 16:7). Wij kunnen het hart van de ander onmogelijk zien, al denken we dat soms wel. Daarom is er veel oordeel, en veroordeling. En dat is tegenstrijdig met Gods liefde en wil. Ik kan wel op zoek gaan naar het hart van een onaanzienlijk mens. Dat hart ligt verscholen onder alles waar ik eigenlijk het liefst van zou weglopen. Mijn gebed is: ‘Heer, U ziet het hart aan, maak dat ik met uw ogen kan kijken.’ Met ogen van liefde. En die liefde gaat heel ver. Jezus zegt dat je zelfs mensen moet liefhebben aan wie je een hekel hebt (Matteüs 5:46-48). Mijn gebed tot God is dat ik juist de onaanzienlijke mens liefheb.
Gelijkwaardig
Een instellingspastor vertelt: ,,Op een dag was ik behoorlijk ziek. Ik tolde op mijn benen en had pijn. Ik ging voor in een kerkdienst voor de mensen met zware dementie. Niemand leek te zien hoe beroerd ik mij voelde. Een van de bewoners, aan wie iedereen zich altijd stoort vanwege haar onaangename psychiatrische gedrag, keek mij aandachtig aan. Ze zei: ‘Dominee, wat hebt u een mooi overhemd aan.’ Ik voelde mij op slag gezien. Iemand had oog voor mij persoonlijk. Deze vrouw genoot duidelijk van de dienst. Haar ogen straalden van blijdschap. Enthousiast zong zij mee, en zij maakte met haar armen dansbewegingen op de maat van de muziek. Na afloop schuifelde zij naar mij toe. Ze keek vriendelijk. ‘Ik wil even zeggen dominee, u sprak wat te snel.’ Nu kon ik mij afgewezen voelen (‘Ja, hoor eens, ik ben ziek’), maar dat gebeurde niet. Ik besefte dat ze eigenlijk met andere woorden zei: ‘Ik zag al dat u niet lekker was.’ Zij troostte mij ermee. Dit was een ontmoeting tussen twee kinderen van één Vader, beiden aangeraakt door Jezus.
Ik ging erover nadenken en ik begreep dat God van mij vroeg deze verguisde vrouw te erkennen naar wie zij echt was en is: een geliefd kind van God. Ben ik bereid niet te veroordelen, maar te kijken met de ogen van de Heer? Sindsdien voel ik een gelijkwaardigheid met deze vrouw. Dat is ook wat zij verdient én nodig heeft. Er is een wederzijdse genezende relatie ontstaan.” En wie is nu de zieke, de zondaar die Jezus roept in Marcus 2:17? Dat ben ik. Jezus roept mij. Ik kreeg namelijk de kans een van zijn onaanzienlijke kinderen met andere ogen, zijn ogen, te bekijken. Zo kan Jezus onze geneesheer zijn.
Tekst: © Elisabeth (Thea Westerbeek)
Elisabeth is een magazine dat ingaat op actuele geloofs- en levensvragen van mensen van vandaag. Het biedt op persoonlijke manier bemoediging en steun vanuit het christelijk geloof. Dat gebeurt in een gevarieerde mix met verhalen van mensen over hoe zij het geloof vertalen naar hun dagelijks leven, met informatieve achtergrondartikelen en reportages over relevante thema’s, een pastorale vragenrubriek, herkenbare columns en gedichten. Er is ook volop plaats voor schitterende natuurfotografie, kunst, humor, psychologie en duurzaam leven. Het magazine richt zich op iedereen vanaf 50 jaar. Bent u nog geen abonnee? Bekijk dan onze abonnementen en word lid!
