Elkaar verdragen, het valt niet mee. We hebben al snel ons oordeel klaar over de ander. Voor Marinus van den Berg is verdraagzaamheid een werkwoord.
‘We zijn mensen met korte lontjes, we zijn steeds onverdraagzamer aan het worden. We hebben over alles en iedereen een mening.’ Zo hoor je nogal eens om je heen. Je kunt ook zeggen: we zijn onzekerder geworden, we voelen ons meer bedreigd.
In Rotterdam, de stad waar ik woon, wapperen op de Boompjeskade 193 landsvlaggen om bezoekers van diverse nationaliteiten welkom te heten. Op de verdiepingen boven en onder mij wonen een Marokkaans gezin, een Chinees-Nederlands gezin, een man uit Japan, een vrouw uit Belarus en een Engels-Frans echtpaar. Met hen heb ik regelmatig op straat even contact.
Ik hoor verhalen over geluidsoverlast of over geurirritatie
Van sommigen weet ik iets van hun wel en wee. Van niet-kennen kan beter-leren-kennen komen, het liefst wederkerig. Ik hoor ook over mensen die zich niet willen laten kennen. Ik hoor verhalen over geluidsoverlast of over geurirritatie. Vooral het verstoren van de nachtrust tast al snel de ‘kleine buurtvrede’ aan. Voordat je het weet, wordt er gepraat over ‘die … mensen, die gelukszoekers.’
Verdraagzaamheid
Verdraagzaamheid, elkaar verdragen, elkaar dragen, niet te snel oordelen of veroordelen, zonder oordeel luisteren en kijken: het klinkt mooi, maar kan zeer moeilijk zijn. Ik merk bijvoorbeeld dat het steeds lastiger wordt om iets positiefs te zeggen over de Russen. Er lijkt nog maar weinig goeds uit dat deel van Europa te kunnen komen. Er is meer mededogen met gesneuvelde Oekraïense soldaten dan met Russische soldaten en hun gezinnen.
Er is veel verborgen pijn
Maar ook dichter bij huis kan het moeilijk zijn: in onze families en gezinnen. We leven in een tijd van meer samengestelde families en echtscheidingen. Er zijn verhalen over vechtscheidingen, elkaar nooit meer willen zien, over verborgen pijn. En we kunnen er al snel een oordeel over hebben… Een oproep tot verdraagzaamheid kan sommigen zelfs irriteren en het tegengestelde effect hebben.
Oordelen
Maar ik denk vaak aan de woorden van Jezus: ‘Wie van jullie zonder zonde is, laat die als eerste een steen naar haar werpen.’ Dat redde de vrouw die veroordeeld werd (Johannes 8:7). Deze woorden van Jezus nodigen ook uit tot zelfonderzoek: Hoe verdraagzaam ben ik zelf? Hoe snel oordeel ik?
De woorden van Jezus nodigen uit tot zelfonderzoek
Ze nodigen tevens uit om een stap verder te gaan. Je kunt altijd een ander groeten, ook als iemand je (nog) niet groet. Je kunt positief reageren op een uitnodiging om deel te nemen aan een maaltijd. Je kunt interesse in de ander tonen, hem of haar vragen naar zijn gewoontes en gebruiken om zo de ander beter leren kennen. Je hoeft geen vrienden van iedereen te worden, maar elkaars eigenheid (en eigenaardigheid) respecteren kan leiden tot meer begrip en het beter verdragen van elkaar. Verdraagzaamheid is voor mij een werkwoord.
Tekst: Marinus van den Berg
Beeld: Elisabeth Ismail
Lees ook:
Rotterdamse priester ontmoet veel eenzamen in de stad
Deze overdenking van Marinus van den Berg komt uit Elisabeth Magazine No. 21, een themanummer over ‘Leven zonder oordeel’. Wil je de Elisabeth voortaan zelf ontvangen? Neem dan een abonnement en ontvang ons magazine twee keer per maand bij jou thuis. Of neem eerst een proefabonnement.
Heb je al een abonnement? Wist je dat je Elisabeth Magazine ook voordelig kunt uitdelen in je kerk of vereniging? Kijk eens op onze collectieve abonnementen.