De hemel geeft. Wie vangt die heeft. De lievelingswijsheid van Ada Meurs-Lollinga uit Zwolle past bij haar molenaarsbestaan. En het betekent meer. Deze woorden staan voor haar ook symbool voor het feit dat het leven niet maakbaar is. ,,Wij denken als mensen al snel dat we ergens recht op hebben, maar het leven is een geschenk.”
Waardoor is je liefde voor molens ontstaan?
„Als jong meisje ging ik met mijn vriendin en haar gezin op vakantie in de Achterhoek. We fietsten een eindje en kwamen uit bij een molen. Mijn ondernemende vriendin stelde voor om samen helemaal tot in de kap van de molen te kijken. Weer beneden kwam er een jongeman van zeventien aangelopen en hij vertelde dat hij ging draaien. Tijdens die vakantie zijn wij regelmatig teruggegaan. Molen draaien, kletsen, hangen in het gras én weer de molen draaien. Na de vakantie werd in ons dorp de gerestaureerde molen geopend. Sindsdien ging ik met mijn vriendin elke zaterdag naar de molen. Ik houd van het ambachtelijke werk in de molen, maar als kind was het ook een plek waar ik mij thuis voelde.”
Net als de liefde voor molens, kwam de liefde voor God ook op jonge leeftijd… Vertel eens!
„Op mijn vijfde moest ik op zolder slapen, omdat we logees in huis hadden. Ik vond dat spannend. Daarbij kwam dat ik net had gehoord dat Sinterklaas niet bestond. Ik was ontdaan en was bang dat God misschien ook niet zou bestaan. Mijn moeder had mij geleerd om te zingen als ik angst had. Ze zei: ‘De duivel kan niet tegen zingen.’ Zo zong ik die nacht en tijdens het zingen kreeg ik een tekst in mijn hoofd: ‘God kun je niet verzinnen.’ Het ontroert me nog steeds als ik eraan terugdenk. Het was alsof God die woorden tegen mij zei en ik werd rustig. Ik heb sindsdien nooit meer getwijfeld aan zijn bestaan.”
Wat heeft jouw geloof te maken met de uitdrukking ‘De hemel geeft. Wie vangt die heeft’?
„Ik ben ongewenst kinderloos en heb me altijd gerealiseerd dat het een geschenk is als je kinderen krijgt. Door alles wat er tegenwoordig mogelijk is met ivf en het feit dat je abortus kunt plegen, voelt het soms alsof het leven maakbaar is. Maar dat is het niet. Ik zal altijd geroerd zijn door dit onvervulde verlangen, maar ik heb ook mogen ervaren dat God, als een soort balsem over een rauwe wond, de heftige pijn van verlies deed verdwijnen. Net als in mijn kindertijd kreeg ik troostrijke woorden van God in mijn hoofd.”
Jij zet je ook in voor de positie van vrouwen en meisjes wereldwijd. Waarom?
„Er zijn nog zoveel gebieden in de wereld waar mannen belangrijker zijn dan vrouwen. Ook in Nederland moeten we voor vrouwen opkomen, denk alleen maar aan de gedwongen prostitutie en mensenhandel. Ik vind het belangrijk om daar aandacht voor te vragen. Dat feminisme past bij me. Ik ben groot geworden in een tijd waarin sommige dingen alleen door mannen werden gedaan. Zo heeft God het niet bedoeld. God, die allereerst niet te vergelijken is met een mens, is ook niet een man of een vrouw, maar het zit wél allemaal in Hem.”
Je onderneemt ook andere activiteiten (zie kader). Waar ligt je hart het meest?
„In het contact met mijn medemens. Dat contact heb ik tijdens rondleidingen op mijn werk in het Openluchtmuseum. En dat contact heb ik ook in de evangelisch-lutherse gemeente. Eigenlijk maakt het niet uit wát ik doe: als ik mensen ontmoet en de gelegenheid daar is, dan schuw ik geen gesprek. Ik ben gewoon een evangelist. Ik wil mensen graag iets geven waarvan ik denk dat het goed nieuws is. Daarom heb ik graag gesprekken over zingeving en geloven, maar ik vertel ook graag hoe prachtig een molen werkt en wat wij daarvan kunnen leren, namelijk dat eenvoud en kleinschaligheid zo overzichtelijk zijn.”
Wat is je verlangen voor de toekomst?
„Ken je het liedje ‘Jezus zegt dat Hij hier van ons verwacht’? Dat is hoe ik kijk naar de toekomst. God heeft mij op een plek in de wereld gezet en ik mag daar stralen en bloeien. Ik vind het een geruststelling dat ik in het leven niet grotere dingen hoef te doen dan die ik kan. Ik mag zijn zoals ik geschapen ben. Het is gewoon goed.”
Lees ook: Op deze drie manieren doen mensen aan zingeving
Tekst: Hilde Kooij
Beeld: Henrieke van Assen, privé
Ada Meurs-Lollinga (1959), getrouwd en woonachtig in Zwolle, groeit op als jongste in een groot gezin. Sinds haar achttiende is Ada gecertificeerd molenaar. Vandaag de dag is ze instructeur en olieslager bij de Zwolse oliemolen De Passiebloem. Sinds 2003 werkt ze ook als molenaar en instructeur bij het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem. Naast haar passie voor molens is ze actief bij Soroptimistenclub Isalania, die zich inzet voor de verbetering van de positie van vrouwen en meisjes wereldwijd. Ze is lid in de Orde van Oranje-Nassau.
Tip
Wil je weten wat een molenaar precies doet? Kijk dan eens naar dit leuke filmpje van het programma Klokhuis: https://utrechtslandschap.nl/voor-kinderen/wat-doet-een-molenaar
Lees meer interessante en boeiende interviews in Elisabeth Magazine en kies voor een Jaarabonnement premium.