Een hartelijk woord na de kerkdienst, kaarten met bijbelteksten, appjes met YouTubelinkjes, adviezen van Jan en alleman. Altijd goed bedoeld, maar soms slaan ze de plank totaal mis. Bemoedigen, hoe doe je dat eigenlijk?
Wij vragen het aan drie mensen die van bemoedigen min of meer hun beroep hebben gemaakt. Myriam Braakhuis is geestelijk verzorger bij het Leger des Heils in Utrecht. Schrijfster Gerry Velema startte tien jaar geleden de bemoedigingssite.nl. Eline Voorberg is met haar praktijk Meesterwerk als integratief therapeut verbonden aan ZijnZorg. Zij is gespecialiseerd in het omgaan met gevoelens van rouw en verlies.
- Onvoorwaardelijke aandacht
Het is helend als iemand écht naar je luistert en geduld heeft, ook als je voor de tiende keer met hetzelfde komt. Eline: ,,Bemoediging bij rouw en verlies is levenslang. De intensiteit van het verdriet verandert met de tijd wel, maar de aandacht voor het verlies blijft altijd nodig.”
- De kracht van geloof inzetten
Gerry: ,,Het geloof beïnvloedt je leven. In hoe wij bemoedigen – daarbij kunnen we soms een voorbeeld nemen aan niet-christenen – kunnen we veel uit ons geloof halen. Het is een sterk wapen. Jezus stierf aan het kruis om naast ons te staan, er is geen lijden dat Hij niet kan meevoelen. Vanuit dat geloof bemoedigen, geeft veerkracht in de ziel van de mens.” - Laten merken dat je de ander ziet
Bemoedigen is het verdriet van de ander erkennen, het verbindt mensen. Dat kan in het groot, maar ook in het klein. Myriam: ,,Even iemand groeten op de gang, laten zien dat je iemand ziet, vragen hoe het gaat. Vooral voor mensen die zich niet gezien voelen, is dat waardevol. Ook al is het een kort moment.”
- De kracht in de ander benoemen
Wat mensen moed geeft, is heel persoonlijk. Soms verdrinken mensen in de problemen die ze hebben. Myriam: ,,Ga dan op zoek naar de krachtbron in de ander. Doorzettingsvermogen bijvoorbeeld of levenswijsheid. Dat benoemen beurt iemand op. Niet dat alles dan anders wordt, maar het lucht op en hopelijk ontstaat er dan ruimte om zelf weer die krachtbron aan te boren.”
- Samen verdragen
Soms komen de bemoedigende woorden niet of weet je niet wat je moet zeggen. Door niets te zeggen maar tóch met aandacht nabij te zijn, laat je zien dat je de ander ziet, hoort en meevoelt. Ook dat is verbinding. Eline: ,,Naar beneden klimmen en naast de ander op de bodem van de put gaan zitten, is een heel basale manier van bemoedigen. Je kunt het verdriet niet oplossen, maar je kunt het wel samen verdragen.” - Bemoedigend gebaar
Als je iemand wat langer kent en vertrouwen hebt opgebouwd, zou het vreemd zijn om niet een hand op een schouder te leggen of misschien zelfs een knuffel te geven. Gerry: ,,Het moet wel passend zijn, maar zo’n gebaar of een knipoog op het juiste moment doet veel.” Eline: ,,Op gevoelsniveau kunnen kleine gebaren heel groot overkomen. Een kneepje in de arm, een kaartje, een omhelzing. Fysiek contact is heel belangrijk voor mensen en je mist het heel snel als het er niet is, zoals in coronatijd.” - Rituelen en symbolen
Gerry strekt haar hand uit als ze zegt dat de Here God je zijn hand reikt. Ze merkt dat dat mensen heel erg raakt. Myriam steekt bij groepsgesprekken een grote kaars aan als symbool van God als Licht. Met de kaars worden waxinelichtjes aangestoken, die symbool staan voor het licht dat mensen voor anderen kunnen zijn. Of die een uiting zijn van verbondenheid met een verloren geliefde.
- Op zoek naar de taal van de ander
Gerry: ,,Mijn schoonheidsspecialiste organiseert beautymiddagen voor kankerpatiënten. Het effect is dat deze vrouwen innerlijk even opveren, ook al verandert er niets aan de ziekte. Je kunt altijd zoeken naar manieren om het lijden van het moment te verzachten. Zelf ben ik van de verhalen. Ik zou het prachtig vinden als ik een mooi verhaal kreeg van iemand.”
Lees ook: Hoe help je iemand in rouw?
Tekst: © Elisabeth (Jeanet van der Linden)
Elisabeth is een magazine dat ingaat op actuele geloofs- en levensvragen van mensen van vandaag. Het biedt op persoonlijke manier bemoediging en steun vanuit het christelijk geloof. Dat gebeurt in een gevarieerde mix met verhalen van mensen over hoe zij het geloof vertalen naar hun dagelijks leven, met informatieve achtergrondartikelen en reportages over relevante thema’s, een pastorale vragenrubriek, herkenbare columns en gedichten. Er is ook volop plaats voor schitterende natuurfotografie, kunst, humor, psychologie en duurzaam leven. Het magazine richt zich op iedereen vanaf 50 jaar. Bent u nog geen abonnee? Bekijk dan onze abonnementen en word lid!
